بازشناسی موانع تحقق حریم های حفاظتی در بافت های تاریخی فرهنگی و روشهای نوین تعیین حریم در آن ها

بافتهای تاریخی فرهنگی گنجینه ارزشمند شهرها و کشورها هستند ،لذا با توجه به ارزشهای فرهنگی و هویتمندی آنها نیازمند توجه و ارج نهادن به آنها هستیم .در نظر گرفتن حریمهایی در جهت عدم آسیب رسیدن از منظر بعد بصری شاید کمترین فعالیتی باشد که میتوان در این راستا به انجام رسانید .متاسفانه در کشور ما به دلیل عدم وجود تعریفی واحد از بنیانهای حفاظت با ضعفهایی روبرو هستیم .ساخت برج جهان نما در اطراف مجموعه نقش جهان اصفهان یا هتل آسمان در مجاورت مجموعه زندیه را میتوان گواهی بر این مدعا دانست که امروزه توجه چندانی به فضاهای تاریخی و شهری نمیشود و قوانین سازمان میراث فرهنگی به عنوان متولی این فضاها چندان موردتوجه قرار نمی گیرد. در بازشناسی مشکلات موجود در این حوزه میتوان به مشکلات مدیریتی، حقوقی، فنی، اجرایی، اجتماعی فرهنگی و کمبود منابع مالی اشاره نمود که به لجامگسیختگی فضاهای شهری امروزه ما منجر گشته است همچنین با توجه به نمونه های جهانی نباید از این مورد غافل گشت که دانش حفاظت از فضاهای تاریخی امروزه بسیار عقبمانده است و در این راستا نیازمند پژوهش و استفاده از روشهای روز دنیا مانند آنچه در نمونه محله درسدن برلین به انجام رسیده است هستیم تا بتوان اقداماتی موثر و کارآمد در جهت حفظ فضاهای بافتهای تاریخی فرهنگی از چنگال توسعه های جدید داشته باشیم. در این راستا در پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی باهدف بازشناسی مشکلات موجود پیرامون حریم گذاری ابنیه و بافتهای تاریخی و واجد بارزه های ارزشمند معماری ایرانی اسلامی در مسیر تحقق فرایند حریم گزاری پرداختهشده است. همچنین در این پژوهش با معرفی روش سطوح حفاظت بصری بهمثابه ابزاری نوین جهت برنامهریزی توسعه بافتهای ارزشمند در بستر شهرهای امروزی سعی در ارایه گامی نوین در بازشناسی چارچوبهای توسعه هدفمند شهری شده است.

کلیدواژه ها:

بافتهای فرهنگی تاریخی ، حفاظت ، حرایم بافتهای تاریخی ، سطوح حفاظت بصری