تحلیلی بر ویژگیهای معماری ارگانیک و نقش آن در معماری پایدار(نمونه موردی خانه کافمن)

مفهوم سبک ارگانیک همانند بسیاری از دیگر مفاهیم به کار گرفته شده در معماری از رشته های دیگر وام گرفته شده، و زمانی که برای معماری و ساختمان به کار میرود، تعیین حدود آن مشکل است. این مفهوم، روابط هماهنگ بین کل و جز را در خود جای میدهد. اما هم چنین با فرآیندهایی طبیعی همچون تولد و رشد و مرگ ارتباط دارد. از رویکردهای نوین در طراحی معماری قرن بیستم معماری ارگانیک بود که بیان میکرد ترکیب ساختمان با طبیعت و نه تحمیل ساختمان بر طبیعت. مشخصه ی مربوط به اشکال و فرمهای ارگانیک خطوط کنارهی نمای نامنظم است، که به نظر میرسد به خطوط کنارهی نمای گیاهان یا حیوانات زنده شباهت دارندتاثیرات. عصر ارتباطات و صنعتی شدن جوامع بر فضاهای معماری کاملا0 مشهود است و هر روز فرمها و طرحهای متفاوتی را در معماری شاهد هستیم، طرحها و فرمهایی که شاید با توجه به یک سری شرایط و ضوابط و یا بدون توجه به شرایط خاص و صرفا0 به علت فرمهای جالب توجه یا تقلید صرف ساخته میشوند. اما امروز با توجه به کاستیها و معضلات که در زمینه حفظ استفاده بهینه از انرژی با آن مواجه هستیم و همچنین توجه به بهینه سازی فضاهای معماری و تغییر نیازهای عملکردی ما از معماری باید به سوی تعریف نوینی از خلق بناها با عنوان معماری پایدار باشیم و برای کاربردیتر کردن آن باید اصول کلی این نوع معماری شناخته شود. از آنجایی که هیچ بنایی را نمیتوان بصورت مطلق و صد در صد پایدار دانست، باید فضاهایی خلق شوند که به صورت نسبی به این اصول نزدیک باشند و یک محیط پاک و سالم بر اساس بهره برداری موثر از منابع طبیعی و اصول اکولوژیکی خلق شوند. این پژوهش میکوشد تا با بررسی کتابخانهای اسنادی پیرامون ویژگیهای معماری ارگانیک و تاثیر آن بر معماری پایدار و ارایه راهکارهایی جهت بهبود طرح های معماری قدم بردارد.

کلیدواژه ها:

معماری ارگانیک ، طبیعت ، ساختمان ، انسان