دگرگونی ساختار کالبدی در شهر های ایران دوره مدرن و تحول حوزه عمومی

حوزه عمومی به معنای هر آن چیزی است که متعلق به عموم مردم است و قابلیت دسترسی همگانی دارد. در شهرهای ایرانی – اسلامی شکل گیری حوزه عمومی، معطوف به مولفه های کالبدی و اجتماعی – اقتصادی و همچنین متغیر پرقدرت مذهب و ایدیولوژی اسلامی بوده است. اما در سالهای بعد از تحولات گسترده ناشی از موج دوم مدرنیته ایران، فضاهای کالبدی و جمعی شهر ایرانی – اسلامی دچار بازساخت همسان سازی ناشی از گسترش جغرافیایی مدرنیسم بین الملل شده است. در این دوره فضای عمومی از رهگذر هندسی شدن طراحی فرم مکانی به صورت عقلانی و لامکانی درآمده است. هم فرم کالبدی و هم فرایندهای اجتماعی – اقتصادی و فرهنگی با یکدیگر منطبق هستند و به عبارتی روح و کالبد بر هم سازگار می باشند اما عامل آشفتگی این سیستم در دوره های بعد از مدرنیته دوم در ایران در سال های بعد از دهه 1340 و 1350 اتفاق می افتد.

کلیدواژه ها:

حوزه عمومی ، ساختار کالبدی ، بازساخت ، شهر ایرانی – اسلامی ، مدرنیته