بررسی حذف کادمیوم از محیط آبی در فرایند گیاه پالایی توسط سنبل آبی (Eichhornia crassipes)

افزایش هزینه فن آوری های موثر و سازگار با محیط زیست برای اصلاح خاک و فاضلاب آلوده با مواد سمی یک موضوع جالبجهانی است تجمع فلزات سنگین در آب و خاک، یک مشکل زیست محیطی بسیار مهم می باشد.کادمیوم به دلیل سمیت وقابلیت تجمع بیولو ژیکی توسط سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا به عنوان یکی از آلاینده های درجه اول طبقه بندیشده وکادمیوم را به عنوان یک ماده احتمالی سرطانزای انسان (گروه (B(1) بر اساس مثبت بودن آزمایش سرطانزایی طبقهبندی کرده است ارائه یک روش مطمئن که ضمن رفع آلودگی کم هزینه، سریع و آثار جنبی نامطلوب برای سلامت محیطنداشته باشد بسیار ضروری است، روشهای مختلفی جهت حذف فلزات سنگین مورد مطالعه قرار گرفته و بکار رفته است، امابه دلیل هزینه زیاد و کارایی محدود، در سال های اخیر روش های تصفیه طبیعی مناسب و ارزان قیمت مثل گیاه پالاییمورد بررسی قرار گرفته است. گیاه پالایی فن آوری نسبتاً جدیدی است که علاوه بر محبوبیت عمومی، سازگار با محیطزیست، پایدار و کم هزینه است هدف از این مطالعه تعیین توان و ظرفیت پالایندگی سنبل آبی جهت حذف کادمیوم ازمحیط آبی می باشد عواملی مانند غلظت اولیه کادمیوم ، زمان تماس، جرم جاذب، pH و میزان تبعیت فرآیند جذبکادمیوم بوسیله سنبل آبی از ایزوترم های فروندلیچ ولانگمویر مورد مطالعه قرار گرفت . نتایج نشان داد که بهترین راندمانحذف کادمیوم بیشتر از% 99 درشرایط اپتیمم (زمان ماند 30 ساعت، دوزجاذب سه بوته (12 ساقه) و(pH=6/6) اتفاقافتاد، با افزایش غلظت اولیه از 0/28 به 8/28 میلی گرم در لیتر کادمیوم راندمان حذف تغییری نمی کند و با افزایش جرم جاذب راندمان حذف افزایش یافت و زمان ماندکمتری جهت تعادل بدست می آید، فرآیند جذب کادمیوم از ایزوترمفروندلیچ (R(2)=0/98) تبعیت می نماید. در نهایت می توان نتیجه گرفت که سنبل آبی یک گیاه امیدوارکننده باعملکردهای عظیم می تواند به عنوان یک پالایشگر جهت حذف فلزات سنگین در پساب فاضلابها بخصوص فاضلاب صنایعمورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کادمیوم ، گیاه پالایی ، سنبل آبی ، جاذب