تحلیل و تخصیص بهینه بودجه اضافی ریسک های مدیریتی تونلسازی (مطالعه موردی مترو خط 3 مشهد)

طرح های احداث تونل ها و فضا های زیر زمینی به جهت ارتباط این سازه ها با زمین و آب های زیر زمینی در محیطی با عدم قطعیت بالا می شوند.این عدم قطعیت در بسیاری موارد منجر به خسارت های سنگینی می شوندکه بر زمان و هزینه ناشی از این خسارت ها را تاثیر می گذارند. و انتخاب روش حفاری مناسب با ریسک های مدیریتی کمترو بهینه سازی تخصیص بودجه ی اضافی جهت کاهش ریسک که اهمیت پیدا می کند.در این تحقیق ریسک های مدیرتی و احتمال رخداد این ریسک ها را در هر یک از روش های حفاری NATM و TBM توسط روس دلفی شناسایی شده است .پس از تخصیص بهینه هزینه اضافی بین ریسک های مدیرتی با روش لاگرانزین و محاسبه هزینه شکست های مدیرتی هر یک از روش های حفاری نتیجه گیری شد که هزینه شکست مدیریتی روش حفاری NATM نسبت به روش حفاری TBM بیشتر می باشد.

کلیدواژه ها:

شناسایی ریسک های مدیریتی ، NATM ، TBM ، بهینه سازی ریسک های مدیریتی ، دلفی ، لاگرانژین