تاثیر فناوری های نوین سازه ای بر شکل گیری فرم های گنبدی شکل،برگرفته از پایان نامه کارشناسی ارشد

الگوهای معماری اجدادی ما استفاده از روش ها و مصالح جدید به منظور افزایش سرعت ساخت، سبک سازی ،افزایش عمر مفید و نیز مقاوم نمودن ساختمان در برابر زلزله را بیش از پیش مطرح کرده است . حل مشکلاتی نظیر زان طولانی اجرا عمر مفید کم و یا هزینه زیاد اجرای ساختمان ها نیازمند ارائه راهکارهایی به منظور استفاده عملی از روش های نوین و مصالح ساختمانی جدید جهت کاهش وزن و کاهش زمان ساخت،دوام بیشتر و نهایتا کاهش اجراست. یکی از موارد در سبک سازی سقف استفاده از فرم گنبد است که یک عنصر پایدار و مقاوم در برابر زلزله و یک عنصر یادمانی است. استفاده از گنبدها روش آسان و اقتصادی جهت پوشش سطوح یکپارچه بدون ستون گذاری در داخل می باشد. گنبدها از دیرباز در معماری ایران بکارگرفته شده اند. توسعه گنبدها در ایران در روزگاران قدیم با سنگ و به تدریج آجرکاری و مصاالح سنگی بوده است. سپس در عصر مدرن ابتدا آهن برای نخستین بار برای چهارچوب اسکلتی ساختارهای گنبدی بکار رفت و سپس بطور وسیعی از بتن ساده با فشار مقاومت خوب در بناهای جدید برای اجرای گنبدها استفاده گردید. اضافه کردن فلز برای مسلح کردن در برابر کشش، راهکارهای جدید در مهندسی سازه بوجود آورد که منجر به ساخت گنبدهای مدرن توسط بتن مسلح گردید. همچنین از گنبدهای فولادی، گنبدهای آلومینیومی و گنبدهای چوبی و سایر روش ها برای ساخت گنبد استفاده شده است. پژوهش فوق برآن است که در معماری ایرانی راهکارهایی در خصوص نحوه استفاده از سازه های صنعتی بدون تغییر اساسی در متن الگوهای معماری ایرانی در راستای ارتقای کیفیت فضای معماری معاصر را ارایه نماید ایجاد شود. در این مقاله ابتدا معماری ایرانی را برحسب تکنولوژی سنتی بررسی کرده سپس راه کارهایی در راستای ایجاد تحول در ساختار کالبدی برای پیشبرد تکنولوژی صنعتی در معماری ایرانی ارائه می دهیم. هدف از این مطالعه که با روش های کتابخانه ای و مقایسه ای انجام شده است تحلیل گنبدهای سنتی در ایران و جایگزین کردن گنبدهای صنعتی در راستای اهداف پژوهش می باشد.

کلیدواژه ها:

صنعتی سازی ، گنبدهای سنتی ، گنبدهای مدرن