شکل گیری شهر اسلامی بر پایه مبانی عرفانی

آن چه اکنون در غالب معماری شهری، دارای ماهیت است، ویژگی های آمیخته با تنوع گرایی فرهنگ غرب است. آن هم نه به صورت کامل که با برداشتی غلط و بدون توجه به فرهنگ غنی خود. انسان و فضا در فرهنگ پر مایه اسلامی عرفانی ایران، دو عنصر به هم پیوسته و دارای تاثیر بر یکدیگر بوده اند که از یک سو انسان با تغییر ویژگی های فضا مانند: ابعاد، کالبد و حتی رنگ و نور و ... بر آن تاثیر می گذارد و از سوی دیگر، فضا با دارا بودن مجموعه ای از ادراکات، معنایی فراتر از عینیت خود را در ذهن بیننده متواتر می کند. شهرسازی و به بیان جزیی تر، معماری، با عینیت بخشیدن به روح این دو اثر پا به منصه ظهور می گذارند. معماری امروز شهرهایی که ما در آن ها سکونت داریم اقتباس شده از تفکر و جهان بینی غربی است و با شاخصه های شهری اسلامی متناسب نیست. در این مقاله با بیان قسمتی از - ویژگی های شهری و معماری اسلامی عرفانی سعی بر زدودن توهمات حاصل از التقاط هنری در زمان – معاصر شده است و در ادامه به روند شهرسازی از دیدگاه اسلام پرداخته شده و الگویی مبتنی بر مبانی عرفانی را در این خصوص معرفی می نماید و رابطه میان تفکر عرفانی اسلامی و تاثیر آن بر نظام تشکیلاتی شهر را بررسی می نماید و ویژگی های ظاهری هر کدام را مورد توجه قرار داده و در ادامه ارتباط شکلی، نمادی و معنایی را بررسی می نماید.

کلیدواژه ها:

شهر اسلامی عرفانی ، – دیدگاه اسلام ، شهرسازی اسلامی عرفانی