شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر در بهبود راندمان ساخت و ساز به روش5S (مطالعه موردی: ساختمانهای بلند مرتبه منطقه 22 شهرتهران)

مدت هاست که روش (5S) که شامل پنج اصل ساماندهی، نظم و ترتیب، پاکیزه سازی، استانداردسازی و حفظ و نگهداری است در صنایع مختلف جهان مورد استفاده قرار گرفته است و منجر به افزایش کارایی و عملکرد شده است. با این حال، استفاده از این روش در ساخت ساختمان و بخصوص ساخت ساختمان های بلندمرتبه کمتر مورد استفاده قرار گرفته است. در این پژوهش، محقق به دنبال شناسایی چرایی عدم ترویج این روش در ساخت و ساز، عوامل موثر در پیاده سازی آن، میزان آشنایی مهندسین با این روش، میزان کاربرد آن در ساخت و ساز و آثار کاربرد آن در ساخت ساختمان های بلندمرتبه بوده است. در این پژوهش از سه روش دلفی، آماری و تاپسیس فازی در تحلیل داده های اولیه استفاده شده است. پایایی پرسشنامه 757/0 بوده و نتایج تحلیل نشان داد که آشنایی مهندسین روش (5S) با و کاربرد آن در حد کم است. عدم وجود نیروی انسانی با تجربه کافی، نگرش منفی عوامل ساخت به کارایی این روش، دستورالعمل های غیر واقع و ناکارآمد در پیاده سازی این روش، عدم وجود بازار رقابتی مبتنی بر کیفیت غیره هستند. عواملی مانند گزینش نیروی انسانی دوره دیده و با تجربه، استاندارد سازی اجرای این روش از طریق سازمان های متولی امور ساختمان نیز از جمله مهمترین معیارهای پیاده سازی این روش هستند. نتایج تحلیل به روش تاپسیس فازی نیز نشان داد که کارفرما، سرپرست کارگاه و پیمانکار سه رتبه اول در پیاده سازی این روش را داشته و در بین سازمان ها نقش سازمان راه و شهرسازی و نظام مهندسی بیش از سایر سازمان ها است.

کلیدواژه ها:

روش (5S) ، ساختمان های بلندمرتبه ، پیاده سازی ، دلفی ، تاپسیس فازی.