تبیین اصول طراحی اجتماع محور با تاکید بر سرمایه های اجتماعی (نمونه موردی: محله جماله اصفهان)

گسترش بی رویه ی فضاهای خصوصی و کمرنگ شدن فضاهای عمومی و همچنین چیرگی هر چه بیشتر خودرو بر عرصه های عمومی موجب ناکارآمدی فضاهای شهری و از بین رفتن روابط اجتماعی پویا گشته است و مردم را از برخورد با دیگران، دیدارهای چهره به چهره، تعاملات اجتماعی که از مهمترین نیازهای انسانی هستند محروم کرده است. برقراری روابط و تعاملات اجتماعی از مفاهیم پایه ای در سرمایه ی اجتماعی هستندکه ظهور و تقویت آن در فضاهای عمومی شهری نیازمند ارتقا کیفیت های متاثر از ابعاد اجتماعی از جمله کیفیت اجتماع پذیری است. محله ی جماله واقع در منطقه ی سه اصفهان از جمله بافت های تاریخی اصفهان است که در آن میزان تعاملات اجتماعی و مکث در فضاهای عمومی شهری بسیار کم است و در آن حضور و یا شکل گیری شبکه های اجتماعی به ندرت دیده می شود که این عوامل از ارکان اصلی سرمایه اجتماعی به شمار می روند. هدف اصلی از این پژوهش تبیین اصول اجتماع پذیری و رابطه ی این اصول با مولفه های سرمایه ی اجتماعی، و درنتیجه اعتلای سرمایه اجتماعی در محله ی جماله از طریق ارتقا کیفیت اجتماع پذیری می باشد. در این راستا سعی شده است به منظور استخراج نمونه های مشابه و شناخت فضاهای مردم گرا مفاهیمی چون اجتماع پذیری و سرمایه ی اجتماعی و تعامل این مفاهیم با یکدیگر از منابع کتابخانه ای و سایت های اینترنتی استفاده شود و از طریق برداشت و استفاده از طرح های تهیه شده، قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدها در محدوده به دست آورده شود و در فرآیند تحلیل از ماتریس ارزیابی عوامل داخلی ( IFE )، ماتریس ارزیابی عوامل خارجی ( EFE )، ماتریس عوامل داخلی خارجی ( IE ) استفاده گردیده است. نتایج حاصل از این تحلیل ها به این صورت بود که قوت ها و فرصت ها بر ضعف ها و تهدیدها غلبه دارند، به این ترتیب برای ارائه راهکار، از استراتژی تهاجمی باید بهره گرفت. نتیجه آنکه با ارائه سیاست هایی برای فضاهای عمومی می توان طرح های آتی در این محدوده را با توجه به اهداف موردنظر هدایت کرد.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، اصول طراحی ، اجتماع پذیری ، سرمایه های اجتماعی ، محله جماله اصفهان