تعامل بین مکان سازی و نگه داری مکان

این مقاله بر پایه روش های توصیفی تحلیلی تعامل بین مکان سازی و نگه داری مکان را مورد بررسی قرار داده است. مکان سازی در دهه های اخیر و به ویژه از اوایل دهه 09 میلادی به بعد، به عنوان رهیافتی جدید در طراحیشهری مطرح شد که بیشتر به دنبال ارتقای نقش مکان های عمومی پایدار با هویت خاص مطابق با نیازها و خواسته های انسانی و در بر گیرنده فعالیت های اجتماعی در جوامع محلی است. نوشتار حاضر در آغاز به فرآیندساخت مکان، مدل مفهومی مکان و اجزاء و سیاست های ایجاد حس مکان می پردازد ؛ و در نهایت ماهیت چند وجهی مکان، مکان سازی، نگه داری مکان و تعامل بین مکان سازی و نگه داری مکان را مد نظر قرار می دهد.سپس مؤلفه های اجتماعی ادارکی مورد بررسی قرار می گیرد که در مقابل مؤلفه های کالبدی بصری در پاسخ به - -افزایش حس تعلق قرار گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که امروزه کانون توجه برنامه ریزی و طراحی منظر به خلق مکان های با کیفیت بالا یا مکان سازی است. و حاکی از وجود توجه روز افزون به رهیافت مکان سازی و نگه داری مکان و گرایش بیشتر به سمت توسعه پایدار در طراحی فضاهای عمومی است

کلیدواژه ها:

مکان سازی ، نگه داری مکان ، مکان های عمومی ، توسعه پایدار