بررسی کیفیات درون گرایی در معماری از گذشته تا به امروز

معماری سنتی ایرانی مملو از ارزشها و الگوهایی است که در طول زمان و در قالب سبک های گوناگون پدید آمده و تکامل یافتهاند. یکی از این اصول ارزشمند اصل درون گرایی است که از تفکر مرکزگرای ایرانی و توجه به درون نشأت یافته است. درون گرایی در معماری گذشته با توجه به عوامل محیطی اقلیمی و عملکردی رفتاری به مرور شکل گرفته و تثبیت شده است. اما در دوره معاصر با گسترش - پدیده جهانی شدن، به تدریج نوع نگاه انسان ها به مبحث درون گرایی نیز تغییر یافته است. بررسی مفهوم درون گرایی در فضاهای معماری جهت شناسایی شاخصه های موثر در طراحی هدف اصلی اینپژوهش بشمار می رود. در این راستا سعی بر این است تا با بازشناسی مصادیق معماری درون گرای گذشته، بررسی مؤلفه های تشکیل دهنده معماری درون گرا و بهره گیری از نقاط قوت آن ها به امکانسنجی و بررسی نحوه اعاده ی رویکرد درون گرایی در خانه های امروز، با توجه به نیازهای انسان امروزی پرداخته شده و در نهایت نکاتی را جهت کیفیت بخشی به فضاهای سکونتی امروزی استخراج نمود. اینامر در جهت هویت بخشیدن به خانه های امروزی، بوجود آوردن کیفیات عملکردی در محیط زندگی و توجه دوباره به اصل ریشه دار محرمیت بسیار راهگشاست. این پژوهش براساس ترکیبی از مطالعه وپژوهش تاریخی و نیز روش تحقیق توصیفی تحلیلی طی انجام مطالعات کتابخانه ای،بررسی های - میدانی و مشاهدات عینی تدوین یافته است.

کلیدواژه ها:

معماری درون گرا ، معنا ، حرائم شخصی ، روابط اجتماعی