ارائه الگویی جهت بهینه سازی بازده کشت گوجه فرنگی با استفاده از منطق فازی (مطالعه موردی شهرستان مرودشت)

شهرستان مرودشت از قطب های مهم تولید کشور است . اما متاسفانه هنوز از الگوی کشت سنتی جهت کشاورزیاستفاده می گردد که در کشاورزی سنتی، از یک سو شیوه های نامناسب آبیاری باتوجه به خشکسالی اخیر باعث کاهششدید منابع آبهای سطحی و زیرزمینی گردیده و از سوی دیگر استفاده ی غیر اصولی از کودهای شیمیایی باعث صدمههای جبران ناپذیری به محیط زیست می گردد و همچنین میزان بازده برنامه ای بسیار پایین هست که در اینجا پس ازجمع آوری اطلاعات مورد نیاز کشت مورد نظر و مدل کردن دانش های فرد خبره با استفاده از منطق فازی و کنترلرهایفازی این مشکلات تا حدود زیادی برطرف می شود.در پژوهش جاری الگوی کشت سنتی و الگوی کشت سوگنو با الگویکشت پیشنهادی از لحاظ آبیاری، سمپاشی، کود دهی، چیدن میوه و تناژ محصول مقایسه می شود. کشاورز با استفاده ازالگوی پیشنهادی و اعمال قواعد اگر و آنگاه فازی که بر روی ورودی هایی که از محیط به دست می آید به خروجی هایمورد نظر دست می یابد که با این بهبود ایجاد شده امکان تحقق آرمان های کاهش مصرف کودشیمیایی و آب فعالیتهایکشاورزی و اهداف حداکثر کردن بازده برنامه ای، حداقل کردن خطر تولید و افزایش منافع اجتماعی صورت می گیرد.

کلیدواژه ها:

الگوی سنتی گوجه فرنگی ، الگوی کشت سوگنو ، ممدانی ، منطق فازی ، شهرستان مرودشت