معماری امامزادگان، فضاهای مولد آرامش روانی ، تجلی شهر اسلامیو ضرورت حفاظت از تهدیدات تخریبی معاصر

بناهای مساجد ، بقاع متبرکه امامزادگان و اولیای الهی ،حسینیه ها و مدارس و سایر بناهایی که دارای کاربری زیارتی دینی و معنوی ، ازمظاهر اصلی معماری شهر اسلامی بشمار می روند . الا بذکر الله تطمئن القلوب. در سفرها و روزهای تعطیل ، زیارتگاهها همواره یکی ازمقاصد اصلی خانواده ها و دیدارکنندگان از این اماکن هستند . زایرانی که وارد صحن امام زاده یا بقعه متبرک یکی از اولیائ الهی می شوند، آرامش روان خاص و توصیف ناپذیر نصیب شان می شود. زایر مسلمان بویژه شیعه معتقد ،خود را در مقابل واسطه فیض می بیند.طرز تفکرشیعه یا مسلمان واقعی ، برخلاف مواضع غیر منطقی و مغالطه آمیز گروه های تکفیری است که دیدار از چنین مکان ها و توسل به آنها راشرک می دانند و از عملی صحیح نتیجه ی معکوس و نادرست می گیرند. توسل به امام و امام زاده و عرفا و مقدسات به خاطر تقرب بهخداوند است و فرهنگ شیعه آن را نماد و واسطه فیض وتقرب به خدا تلقی می کند . فتواهای ناصواب در تخریب این گنجینه های دینی وفرهنگی تهدیدات بزرگی است که درعصر حاضر ، گریبانگیر شهرهای اسلامی شده است . زدودن جلوه های بارز فضاهای شهری اسلامیهدف اصلی تفکر تخریبی تکفیری است . لزوم چاره اندیشی در مقابل این آفت بزرگ را می طلبد . در این مقاله سعی می شود ضمن آسیبشناسی تلقی های نا صواب از اعمال عبادی چون زیارت مکانهای مقدس اولیای الهی ، لزوم حفظ و نگهداری این بناها ، به عنوان اصلیترین جلوه های معماری اسلامی را یاد آوری و بیان نماییم

کلیدواژه ها:

اماکن مقدس ، آرامش روانی ، معماری اسلامی ، شهر اسلامی ، تفکر تخریبی