نقش اجرای پیاده راه سازی معابر شهری در کاهش ناهنجاری های اجتماعی (نمونه موردی خیابان اعلم الهدای شهر رشت)

یکی از مسایل مهم در شهرهای امروز، وجود ناهنجاری های اجتماعی می باشد. همچنین یکی از راه های جابجایی مردم که در حال حاضرکاربرد زیادی دارد، پیاده روی است. از این رو هدف تحقیق حاضر بررسی نقش اجرای پیاده راه سازی معابر شهری در کاهش ناهنجاریهای اجتماعی و ارایه ی راه حل های بهینه می باشد. خیابان اعلم الهدی رشت به عنوان نمونه ی موردی انتخاب شد. این تحقیق از حیثهدف کاربردی و از حیث روش توصیفی تحلیلی و پیمایشی می باشد. سوال اصلی تحقیق عبارت است از: آیا اجرای پیاده راه سازی معابر شهری در کاهش ناهنجاری های اجتماعی تاثیرگذار است چارچوب نظری با استفاده از روش کتابخانه ای و همچنین مرور ادبیات مربوطهاز طریق مطالعات اسنادی مورد تدوین قرار گرفت. جمع آوری داده ها با استفاده از ابزارهای مشاهده، برداشت میدانی و پرسشنامه درمحدوده مورد مطالعه صورت گرفت. برای تحلیل نهایی داده ها از روش های آماری و نرم افزار spss استفاده شد. پیاده راه سازی در بعداجتماعی- اقتصادی، بعد زیبایی شناختی- عملکردی و بعد دسترسی ترافیکی بررسی شد و متغیر ناهنجاری در بعد اجتماعی، بعد اقتصادی و بعد کالبدی مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از اثبات فرضیه ها (1. بالا رفتن سطح استانداردهای پیاده راه شهری در کاهشناهنجاری های اجتماعی تاثیرگذاراست. 2 . بین افزایش تعاملات اجتماعی در پیاده راه و کاهش ناهنجاری های اجتماعی رابطه ی معناداریوجود دارد). این بود: پیاده راه سازی به ترتیب در سه بعد زیر بیشترین تاثیر را بر ناهنجاری های اجتماعی دارد: اول پیاده راه سازی در بعداجتماعی- اقتصادی، دوم پیاده راه سازی در بعد دسترسی- ترافیکی و سوم پیاده راه سازی در بعد زیبایی شناختی- عملکردی. در نهایتبه سوال اصلی پژوهش (آیا اجرای پیاده راه سازی معابر شهری در کاهش ناهنجاری های اجتماعی تاثیرگذار است ) و سوالات فرعی پاسخداده شد و راه حل های بهینه در جهت پیاده راه سازی و کاهش ناهنجاری های اجتماعی در محدوده ی مورد مطالعه ارایه گردید.

کلیدواژه ها:

پیاده راه سازی ، ناهنجاری های اجتماعی ، خیابان اعلم الهدی رشت ، تعاملات اجتماعی