بررسی راهکارهای دستیابی به معماری پایدار در محله های مسکونی شهری

توسعه شهری پایدار که از جمله نظریه ها و سیاستهای اخیر و جاری تلقی می شود، بخش عمده ای از ادبیات شهرسازی و معماری اخیر را به خود اختصاص داده است. اما نظریه اخیر در مقیاس محلی هنوز به درستی تبیین نشده است. به دنبال تغییر در شرایط و عوامل موثر بر گسترش و توسعه شهری در دوران اخیر، محله های مسکونی انسان ساخت جایگاه ویژه ای در شکل گیری شهرها داشته اند. با طلوع خورشید برای رفتن به سرکار بیدار و با غروب آن به استراحت می پردازیم،واین موضوع از دیر باز خبر از یک زندگی پایدار را به ما می دهد و فضایی که خلق می شود تاییدی براین موضوع است.اما اکنون با با فن آوری و تکنولوژی پیشرفته زندگی کاملا ناپایدار را تجربه میکنیم ، از عوامل آن میتوان طراحی یک محیط ناپایدارباشد ،که آسایش وسلامت روان ما را به مخاطره انداخته است. مقاله حاضر درباره لزوم توجه به معماری پایدار در ایران و بررسی امکانات و اصول آ ن است. هد ف این آموزش دستیابی به آگاهی علمی درباره منابع محیطی، اصول اخلاقی، ارز شها و مهارت ها در راستای اهداف توسعه پایدار و مشارکت مردم در تصمیم گیری ها است. با بازخوانی اصول پایداری که در عناصر معماری وشهرسازی در ایران استفاده شده است می توان به ارتقا کیفیت معماری معاصر ایران کمک نمود.

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری ، مسکونی ، شهرسازی