بررسی اثرات حلال بر ثابتهای پروتون دار شدن سیتوزین در مخلوط های دوتایی آب و 1 و 4- دی اکسان

در کار حاضر مقدار ثابتهای پروتوندار شدن سیتوزیت در ترکیب درصدهای مختلف از آب و 1 و 4- دی اکسان و د قدرت یونی ثابت و دمای 25 درجه سانتی گراد با استفاده از روش تیتراسیون پتاسیومتری اندازه گیری شد داده های بدست آمده زا آزمایش توسط نرمافزار اکسل و با استفاده از روش مینیمم کردن مجموع مربعات خطاها SSE مورد پردازش قرار گرفتند. سپس توسط روش بهینه سازی در نرم افزار اسکل مقادیر PK2,PK1 در ترکسب درصدهای متفاوت بدست آمدند. باتوجه به نتایج بدست آمده مشاهده شد که با افزایش کسر مولی و 1 و 4- دی اکسان، ثابتهای پروتوندار شدن سیتوزین، افزایش می یابد اینروند افزایش به دیل کاهش قطبیت محلول در نتیجه افزایش کسر مولی 1 و 4- دی اکسان یم باشد همچنین اثر برهمکنش های ویژه و غیر ویژه حلال و 1 و 4- دی اکسان بر روی ثابتهای پروتوندار شدن سیتوزین در ترکیب درصدهای مختلف از آب و 1 و 4- دی اکسان مورد بررسی قرار گرفت ومشاهده شده که اثر گیرندگی پیوند هیدروژنی حلال بیشتر از سایر پارامترهای مربوط بر همکنش های ویژه و غیر ویژه حلال در تعیین مقادیر PK2,PK1 موثر است به خصوص اینکه این اثر در مورد PK2 شدیدتر است.

کلیدواژه ها:

پتانسیومتری ، سیتوزین ، اثر حلال ، 1 و 4- دی اکسان ، ثابتهای پروتوندار شدن ، ضرایب کاملت - تافت