ضرورت برنامه های نگهداشت فشار میادین نفت و گاز ایران به منظور حفظ سطح تولید و افزایش ضریب بازیافت

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 428

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CBGCONF06_065

تاریخ نمایه سازی: 28 بهمن 1398

چکیده مقاله:

نگهداشت فشار عبارت از اصلاح رانشهای طبیعی دارای فشار غیر کافی بوسیله تزریق گاز با آب پیش از آنکه فشار مخزن کاهش محسوسی داشته باشد بنابراین ارائه اینگونه تکمیلها، سطح انرژی مخزن را در حد بالایی حفظ خواهد نمود. نگهداشت فشار مخزن ممکن است به حل مشکلات رفتاری مخزن که ناشی از نادرست بودن محل چاه ها و عملیات تکمیلی ضعیف باشد کمک شایانی نماید. نادرست بودن محل چاه ها ممکن است موجب کوچک شدن کلاهک گازی و هجوم آب لایه های آبدار یا گازی به منطقه نفتی گردد.اهداف اصلی از اجرای عملیات نگهداشت فشار مخزن عبارت از راندن گاز یا آب بدرون بخش نفتی مخزن و حرکت دادن و جایگزینی فیزیکی آنها به جای نفت در خلل و فرج سنگ مخزن و سوق دادن نفت به سمت چاه های حفر شده هستند. تزریق گاز یا آب سیستمهای رانش فعال مخزن را یاری داده و تقویت میکند و به ویژه جایگزین رانش طبیعی گاز محلول میشود. دیگر فواید عملیات نگهداشت فشار مخزن عبارتند از کمک به فرآیندهای جابه جایی در مخزن مثل حفظ نفت در حالت اشباع از گاز، تا با گاهش گرانروی نفت بتواند راحتتر تولید شود و نیز بالا نگهداشتن فشار مخزن تا سریعتر و آسانتر از مخزن وارد چاه شود.مقدار اثر بخشی استفاده از سیال تزریقی در بهبود بهره بری از چاه، شعاع درمانی مجاورت چاه و مقدار و دبی تزریق سیال، زمان مورد نیاز بستن چاه برای موثر شدن برنامه تزریق، هزینه عملیات و پایداری و اثربخشی از دیگر نکاتی هستند که در این مقاله مورد بررسی و اشاره قرار گرفتند. همچنین در این پژوهش مطالعات اساسی موردی موفق برنامه نگهداشت فشار در 2 میدان نفتی جهان بررسی و ضمن مقایسه کارایی آنها، زمینه های استفاده از آنها در میادین نفتی کشور ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

ازدیاد برداشت نفت ، ضریب بازیافت مخازن هیدروکربوری ، نگهداشت فشار ، تزریق گاز.

نویسندگان

فرهود نوائی

گروه مهندسی نفت، دانشکده مهندسی نفت و پتروشیمی، دانشگاه حکیم سبزواری.

عباس هاشمی زاده

عضو هیات علمی دانشگاه گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه قم

مهدی صدیقی

گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه قم