بازخوانی باغ و کوشک هشت بهشت در عنوان معماری پایدار محیطی

پایداری ازجمله عکس العمل ها به بحران های زیست محیطی است که در بدو امر در قالب یک ایده ذهنی ظهور نمود و بهسال های میانی قرن 02 در حیطه نظری در حوزه های متنوعی نظیر زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی بدل به مفهومیفراگیر گشت. در حالیکه این مبحث به ظاهر نو ظهور می نماید طراحان بناهای سنتی دراین سرزمین، با قدرت تفکروشناخت محیط پیرامونی،خالق بناهای منحصربه فردی بوده اند که درآن ها افزون برزیبایی به سودمندی و کارکرد پایداردرمقابل اوضاع محیطی نیزتوجه می شد. در این مقاله در بررسی عوامل مطرح در پایداری معماری گذشته، به بررسیپایداری بوم شناختی عمارت هشت بهشت، ، پرداخته شده است. این بنا یکی از بناهای مهم اواخر دوره صفوی است کهتوجه لازم در جهت شناخت آن صورت نگرفته است. این عمارت در باغ بلبل، قسمتی از باغ جهان نما، واقع بوده است و درطول تاریخ دستخوش تغییرات بسیاری شده است. برای دستیابی به آسایش حرارتی در تابستان به گونه ای پایداراز دومرحله استفاده شده است. مرحله اول عبارت است از پرهیز از گرما. در این سطح، راهبردهایی که بدین منظور در هشتبهشت صورت گرفته شامل استفاده مناسب از سایه اندازی، جهت گیری، رنگ، سبزینگی و جداره های ضخیم است. مرحلهدوم که سرمایش ایستا است که دما پایین آورده می شود یا از تهویه برای انتقال حوزه آسایش به دماهای بالاتر استفاده میگردد. در بنای هشت بهشت این مرحله بوسیله تهویه مطبوع به کمک باد و آب به نحو احسن اجرا شده است. در این مقالهگردآوری داده ها به صورت توصیفی – تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و میدانی بوده است.