بازشناسی مفاهیم معماری ایرانی راهکاری برای رسیدن به معماری پایدار

انتقال مفاهیم معمارانه و تجارب انسانی برای تغییر محیط در بستری پایدار نیازمند بازگشت به مفاهیم پایه معماری است. چرا که معماری پایدار نمی تواند مفهوم مشترکی برای تمامی اقوام و جوامع و فرهنگ ها باشد بلکه در کنار بهره وری از فنآوری و تجربیات علمی جدید بایستی به درک و بررسی تاریخ، فرهنگ، اقلیم و زیرساخت های بنیادین خود بپردازد. معماری ایران» مجموعه ای از ارزش ها و مهارت هایی است که از تجارب سینه به سینه استادان این فن و ترویج فرهنگ این مرز و بوم به ارث رسیده است. این تحقیق در پی آن است که ضمن ارائه تعریفی نوین از معماری پایدار به بیان شاخصه های بوم گرایی آن پرداخته و ضمن تعمق در اصول معماری ایران به تبیین اندیشه های معماران قدیم در قالب پایداری بپردازد. مسئله اصلی این تحقیق چگونگی ارتباط عمیق اصول معماری ایران با معماری مطرح روز تحت عنوان معاری پایدار در بستره فضاهای آموزشی معماری است؛ چرا که مجموعه ی دروس دوران آموزشی به حالت تئوریک باقی مانده و نتوانسته به بسط و توسعه مفاهیم معماری در واقعیت کمک کند.