مصرف بهینه انرژی خورشید در طراحی مسکونی پایدار

امروزه رعایت اصول معماری پایدار در جهت توسعه پایدار در دنیا یکی از مباحث اصلی مجامع علمی زیست محیطی، معماری، عمران، شهرسازی و رشته های وابسته می باشد، چرا که ساختمان ها و خانه ها% ١۶ % منابع آبی دنیا، ٢۵ % منابع چوبی دنیا، ٢٠ % سوخت های فسیلی دنیا و ۵٠ / مصرف ٧ گازهای گلخانه ای جهان را باعث هستند. از طرفی میانگین مصرف انرژی ساختمان ها در ایران بیش ازدو و نیم برابر میانگین مصرف جهانی است و بخش ساختمان و مسکن با مصرف بیش از ۴٠ % انرژی، بزرگترین مصرف کننده انرژی در ایران می باشند، لذا با توجه به محدودیت منابع انرژی و مصرفبالای آن در بخش کاربری های مسکونی، طراحی مناسب مجتمع های مسکونی در شهرهای بزرگ می تواند به گونه ای صورت پذیرد که حداکثر استفاده از انرژی های تجدید پذیر به ویژه انرژی خورشیدی راسبب شود. امروزه طراحی متناسب شبکه معابر، پخش کاربری های مختلف در سطح شهر و محله، تفکیک اراضی، میزان بهینه تراکم، سطح اشغال و ارتفاع بلوک های شهری علی الخصوص همساز بااقلیم از جمله ضوابط شهرسازی به شمار میروند که میتوانند نقش به سزایی را در کاهش مصرف انرژی ایفا نمایند. لذا حداکثر بهره وری و نگهداشت انرژی در مراحل بهره برداری آنموقع میسر خواهد گشت که در ابتدای روند برنامه ریزی برای طرح های جامع و تفضیلی شهرها، الگوی طراحی معماری و شهرسازی با شرایط اقلیمی هر منطقه بطور صحیح و در راستای طراحی مسکونی پایدار تعیین ومشخص گردد. در این پژوهش با بررسی الگوهای محتمل بلوک های مسکونی در اقلیم اصفهان و شبیه سازی آنها توسط نرم افزارEco Tect هندسه و نحوه جهت گیری مناسب بلوک های شهری با هدف استفاده بهینه از انرژی های خورشیدی مطالعه و الگویی بهینه جهت طراحی مجتمع های مسکونی پیشنهاد می گردد

کلیدواژه ها:

مصرف بهینه انرژی ، انرژی خورشیدی ، طراحی مسکونی پایدار