کاهش سطح آب زیرزمینی با انتخاب الگوی بالقوه کشت در شهرستان باوی

شهرستان باوی در استان خوزستان یکی از مناطق مستعد کشت محصولات زراعی از قبیل گندم، جو، ذرت، برنج، سبزیجات برگی، بامیه، علوفه و حبوباتی از جمله ماش، لوبیا، باقلا می باشد. الگوی کشت زراعی فعلی (غالب) منطقه شامل کشت گندم و جو است. از مجموع 40000 هکتار اراضی زیرکشت این منطقه، 25000 هکتار به کشت آبی (63 درصد) و 15000 هکتار به کشت دیم (37 درصد) اختصاص دارد. مساحت منطقه مورد مطالعه 650 هکتار از اراضی زیرکشت آبی بود. با توجه به رقم بالای کشت آبی و نیز آبیاری عمدتاً غرقابی است. این امر بیانگر مصرف بی رویه آب و بالا آمدن سالانه و تدریجی سطح آب زیرزمینی و به دنبال آن شور شدن پیوسته خاک سطحی و هدر رفتن منابع آب موجود گردیه است و در نهایت عدم امکان کشت بلند مدت محصولات در الگوی کشت فعلی و کاهش عملکرد محصولات بعدی خواهد شد. این موارد، مهمترین چالشهای الگوی کشت فعلی در منطقه باوی است. در این مطالعه با استفاده از روش تجزیه و تحلیل فرایند سلسله مراتبی (AHP) و شناخت معیارهای تصمیم گیری کشاورزان، الگوهای کشت زراعی رایج در منطقه، رتبه بندی و الگوی اول که از بیشترین وزن برخوردار است بعنوان برترین الگوی منتخب کشاورزان معرفی شد. نتایج نشان داد الگوی کشت منتخب در مقایسه با الگوی فعلی، میزان آب مصرفی را 7/14 درصد کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

الگوی بالقوه کشت ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) ، شهرستان باوی