بخش خصوصی، حلقه ی گم شده توسعه ی انرژی های تجدید پذیر(مطالعه موردی: ایران)

در دنیای امروز واگذاری امور اجرائی به واحدهای خصوصی به منظور نگاه نظارتی دولت ها به مسائل، از جایگاه خاصیبرخوردار است. اهداف استراتژیک خصوصی سازی می تواند در جهت توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی منطقه و کشور،حذف انحصار و گسترش رقابت، توسعه فعالیت، کاهش هزینه های جاری شرکت ها و کوچک شدن اندازه دولت باشد.خصوصی سازی به همراه خود نیازمند بازنگری در قوانین، ارزیابی اثربخشی آن ها در مقام اجرا و نهایتا تدوین و پیشنهادقوانین جدید است. ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی ویژه خود، پتانسیل فراوانی در زمینه انرژیهای تجدیدپذیر دارد اما متاسفانه استفادهاز این منابع موردغفلت واقع شده است، از این جهت باید سیاست جامعی در حوزهی انرژی درنظر گرفته و اقدام به برنامه-ریزیهایی به منظور استفاده از انرژی های تجدید پذیر نماید. موانع رشد خصوصی سازی یکی از چالش های اساسی عدمتوسعهی این انرژیها محسوب میشود. لذا نویسندگان در این مقاله سعی بر این داشته اند تا به بررسی این عواملبپردازند و در نهایت با ارئه راهکارهایی موانع حرکت به سمت توسعه پایدار را رفع سازند.

کلیدواژه ها:

بخش خصوصی ، انرژی تجدید پذیر ، خصوصی سازی ، سیاست گذاری ، بازار انرژی