راهبردها و رویکردهای کلان در انتقال تکنولوژی تجربه کشورهای تازه صنعتی و ایران

فرآیند انتقال و توسعه فنآوری در کشورهای توسعه یافته جدید و در حال توسعه همواره تابعی از رویکردها و را هبردهای کلان توسعه اقتصادی و صنعتی این کشور ها بوده است . در جه و میزان موفقیت نیز متناسب با دقت در تعیین اهداف برنامه های توسعه، تعهد دولتها در اجراء، کنترل، اصلاح مستمر آنها و هم چنین میزان توجه دولتها بر استفاده حد اکثر از توانمندی های انسانی و مالی د اخلی و خارجی در راستای رقابت پذیری محصولات و فنآوری های خود می باشد . در این مقاله رویکردهای توسعه صنعتی وسطح موفقیت در انتقال فنآوری سه گروه از کشورهای توسعه یافته جدید و در حال توسعه مورد تحلیل قرار گرفته و با راهبردهای توسعه صنعتی و انتقال فنآوری در ایرا ن مقایسه شده است . در کشورهای اقتصاد متمرکز یا مداخله گرا برنامه ها، سیاست ها و راهبردهای توسعه صنعتی در قالب برنامه توسعه اقتصادی تدوین ومدیریت و اجراء می گردد . کشور ایران نیز به لحاظ مدیریت اقتصادی در گروه کشورهای در حال توسعه با اقتصاد دولتی طبقه بندی می گردد . علیرغم دخالت دولت در برنامه ریزی، سیاستگذاری و اجراء در حوزه اقتصاد، فعالیت های مرتبط با واردات فنآوری که باید بعنوان بخشی از سیاست ها و راهبرد های توسعه صنعتی کشور محسوب شود، بر خلاف تجربه سایر نظام های با اقتصاد دولتی نه تابع راهبردهای نظام توسعه صنعتی بوده و نه از سیستم  معین و مشخصی تبعیت می نماید . لذا تدوین راهبرد، برنامه، سیاست قوانین، مقررات فراگیر و هم آهنگ با سایر اجزاء اصلی و فرعی نظام ملی نوآوری بیش از پیش ضروری می باشد

کلیدواژه ها:

توانمندی های فنآوری ، سر مایه گذاری مستقیم خارجی ، توسعه صنعتی