مطالعه پارامتریک میراگرهای جرمی تنظیم شده اصطکاکی غیر فعال در سازه های در معرض زلزله

امروزه در زمینه کاهش ارتعاشات نامطلوب وارده بر سازه های مهندسی از میراگرهای جرمی تنظیم شده به طورگسترده ای استفاده می شود. در سال های اخیر بهره گیری از نیروی اصطکاک برای افزایش کارائی این نوع از ابزارها به منظور به حداقل رساندن اثرات ناشی از ارتعاشات مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا نوع جدیدی از میراگرهای جرمی تنظیم شده موسوم به میراگرهای جرمی تنظیم شده اصطکاکی پیشنهاد شده است. تنظیم بهینه پارامترهای این نوع از ابزارها نقش کلیدی در افزایش کارایی آن ها دارند. در این تحقیق با استفاده از الگوریتم بهینه سازی اجتماع ذرات، یک مطالعه پارامتریک بر روی سازه های در معرض زلزله مجهز به این نوع از ابزارها انجام شده است. نتایج نشان می دهند که سیستم های PF-TMD نسبت به سیستم های TMD معادل خود عملکرد مطلوبتری را در کاهش پاسخ سازه فراهم می آورند. با افزایش نسبت جرمی TMD و PF-TMD (تا حد مشخصی) کاهش بیشتری در جابجایی بام حاصل می شود. با افزایش مقدار نسبت جرم، مقدار بهینه ضریب اصطکاک کاهش می یابد، در نتیجه مقدار نیروی اصطکاک کاهش می یابد و پاسخ سیستم افزایش می یابد و بالعکس در نسبت های جرمی کم، مقدار پاسخ سیستم کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

میراگر جرمی تنظیم شده ، میراگر جرمی تنظیم شده اصطکاکی ، نیروی اصطکاکی ، الگوریتم بهینه سازی اجتماع ذرات ، مطالعه پارامتریک