بررسی آزمایشگاهی ظرفیت باربری پی های واقع بر روی خاک بهسازی شده با انواع ژیوگرید

در خاک های رسی نداشتن زاویه اصطکاک داخلی و یا ضعف در میزان اصطکاک داخلی و اضافه فشار آبحفره ای، عاملی است که در ظرفیت نهایی باربری پی های مستقر بر چنین خا ک هایی تاثیر منفی خواهدداشت و مهندسین همواره برای ساختن سازه های سنگین بر روی این خاک ها با مشکل مواجه هستند امابرای رفع این مشکل می توان از تقویت خاک زیر پی با استفاده از لایه های تقویت (ژیوگرید) بهره برد. دراین مقاله افزایش ظرفیت باربری نوعی خاک رس (رس شمال شهر تبریز) مسلح شده با ژیوگرید بر حسبتعداد لایه های تسلیح ، فاصله لایه از همدیگر، طول لایه ها، عمق خاک تسلیح شده و مشخصات چهار نوعژیوگرید مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است. ژیوگریدها به صورت لایه های افقی در بین لایه های خاک رستحت شرایط کنترل شده درون تانک مخصوص آزمایش قرار داده شده و جهت اعمال بار بر خاک رس از دونوع صفحه فولادی بعنوان پی صلب استفاده گردیده و توسط سیستم جک هیدرولیکی با ظرفیت KN60بارگذاری می گردد. در این پژوهش ظرفیت باربری پی سطحی واقع بر توده رسی بررسی گردید همچنینپارامترهای تاثیر گذار مسلح کننده در ظرفیت باربری خاک به وسیله دو مدل موهر – کولمب (MC) و خاک سخت شونده (HS) شبیه سازی و با نتایج آزمایشگاهی مقایسه شد. از مقایسه کلیه نتایج مشخص می گردد که استفاده از ژیوگرید علاوه بر کاهش لغزش جانبی و ایجاد ظرفیت باربری مطلوب از لحاظ اقتصادی می تواند مقرون به صرفه باشد. استفاده از لایه های ژیوگرید در اعماق زیاد از سطح تراز پی باعث افزایش چشمگیرظرفیت باربری خاک رس می گردد.

کلیدواژه ها:

خاک رس ، ژیوگرید ، نسبت ظرفیت باربری ، خاک مسلح ، نرم افزار Plaxis