شهرداری به لحاظ ساختار تشکیلاتی، وظایف و عملکرد جایگاه خاصی را در تشکیلات اداری اجرایی کشور به خود اختصاص داده است به طوری که از یک سو به عنوان نهادهایی مستقل و عمومی، نه ماهیت سازمان های دولتی را دارد و نه از جایگاه و ساختار خصوصی برخوردار می باشد. توسعه خدمات شهری به مردم و انتظارات رو به افزایش شهروندان طلب می کند که با این پدیده رو به گسترش برخوردی شایسته به عمل آید.برای کاهش بسیاری از معضلات شهری از جمله ترافیک، آلودگی های زیست محیطی و هزینه های سنگین ناشی از ترددهای غیر ضروری شهروندان کشور در آینده ای نه چندان دور باید خدمات شهرداری از طریق شبکه اینترنت و پایگاه های الکترونیکی این نهاد دریافت گردند. این اقدام خود یکی از گام هایی است که در مسیر ایجاد دولت الکترونیک نیز می تواند بسیار موثر باشد. شهرداری الکترونیک، سازمانی است که با بهره گیری از فناوری اطلاعات و ارتباطات، خدمات خود را در حوزه وظایف شهرداری به صورت سریع، قابل دسترس و با امنیت بالا به شهروندان ارایه می کند. خدمات این شهرداری به صورت شبانه روزی و فارغ از محدودیت های زمانی و مکانی در شهر واقعی است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی الگوی
طراحی شهری با الزامات
شهر الکترونیکی با رویکرد
توسعه پایدار با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. برای رسیدن به این هدف مبانی نظری و ضرورت ایجاد
شهر الکترونیکی در جامعه امروزی مورد بررسی قرار گرفته و سپس الزامات آن در شهرداری ها تحلیل و در انتها به نتیجه گیری و پیشنهادات پرداخته شد. نتیجه پژوهش نشان داد شهرداری نیازمند سیستم یکپارچهای است که با انعطاف پذیری بالا جهت تطبیق با نیازهای شهرداری ها تولید شده باشد تا به وسیله آن گزارش های پیچیده و جامعی از فرآیندهای اطلاعاتی شهرداری در حوزه های مختلف مالی، اداری، منابع انسانی، پشتیبانی و ... تهیه و بر پایه آن ها تصمیمات راهبردی در حوزه مدیریت شهری اتخاذ گردد. استفاده از ابزارها و فناوری های نوین باعث یکپارچه سازی وایجاد تعامل بین نهادهای گوناگون شده و برای تحقق اهداف مدیران شهر، ایجاد ارزش می نماید. در این راستا استفاده از توانایی و اندیشه های بومی مدیریتی در کنار الگوبرداری از ارزش های آشکار شده فناوری های نوین و مدرن می تواند سازنده باشد.