مروری برمداخلات پرستاری در تشخیص طیف اختلالات اوتیسمی و مدیریت مسایل آموزشی کودکان و والدین

مقدمه: کودکان مبتلا به اوتیسم چالش های منحصر به فرد مربوط به ارتباطات ، رفتار و مهارت های اجتماعی را نشان می دهند.با توجه به شیوع اوتیسم بر روی 1 نفر در 150 کودک ،احتمال دارد پرستاران در تمام سطوح با این کودکان رو به رو شوند.پرستاران باید قادر به حمایت از خانواده ،آموزش والدین ، مدیریت مسایل اساسی و حمایت از این کودکان و خانواده هایشان باشندروش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مروری است که با استفاده از پایگاه های Google scholar,Sid,PubMed,Magiran و کلمات کلیدی اوتیسم ، مراقبت پرستاری ،مهارت حرکتی ،رفتار تطابقی براساس معیار ورود و خروج15 مقاله انتخاب شد که هیچ محدودیتی در سال انجام مطالعه وجود نداشت.پس از مطالعه مقالات انتخاب شده این مطالعه مروری صورت گرفته است. یافته ها: سندرم اوتیسم یک ناتوانی طولانی مدت است که منجر به اختلال عملکرد عصبی در فرد می شود.غربالگری و تشخیص زودهنگام و ارایه خدمات به هنگام برای این گروه از کودکان اهمیت ویژه ای دارد.اولین معیار تشخیصی کودکان مبتلا به اوتیسم ناتوانی در برقراری ارتباط اجتماعی طبیعی است.دومین معیار تشخیصی نقص یا عدم رشد زبان عملی است که برای ارتباط با دیگران استفاده می شود.سومین معیار تشخیصی مقاومت در برابر تغییرات است که با رفتار های تکراری و انعطاف ناپذیر و علایق محدود مشخص می شود.هدف از غربالگری این است که تا حد امکان کودکان در معرض خطر ابتلا به اختلال طیف اوتیسم را شناسایی و آن ها را برای ارزیابی جامع تشخیصی ارجاع داده شود.نتیجه: آموزش مهارت های دستی همزمان با دریافت درمان رایج به بهبود رفتار تطابقی کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کرده و می تواند از شدت علایم اختلال بکاهد.اما تشخیص زودرس اختلالات طیف اوتیسمی مزایای بیشتری نسبت به مداخلات آموزشی نشان داده است.پیشنهاد می شود با غربالگری زودهنگام در کودکان نوپا و اقدام برای تدوین ، اجرا و بررسی نتایج مداخلات آموزشی و توان بخشی ، زمینه های لازم را برای بهبود این گروه از کودکان فراهم کنند و در کاهش هزینه های خانواده و جامعه مفید واقع شوند.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، مراقبت پرستاری ، مهارت حرکتی ، رفتار تطابقی