کاربرد هنرهای تزیینی در خانه های سنتی ایران

یافتن مکانی برای سکونت و احساس آسایش در آن، یکی از اساسی ترین و مهمترین نیازهای بشر وعناصر تزیینی یکی از عوامل هویت بخش به معماری ایران در طول تاریخ بوده است. با نگاهی به معماری سنتی ایران، نقش و جایگاه ویژه خانه به عنوان عنصری مهم در معماری آشکار می شود.. این عناصر که دارای تکنیکها و شیوههای ساخت و اجرای گوناگون بودهاند، متاثر از اقلیم و فرهنگ هر منطقهای دارای ویژگیهای گوناگونی هستند. در طراحی خانه های سنتی ایران از الگوهایی استفاده شده است که این الگوها متاثر از عوامل متعددی از جمله اقلیم، فرهنگ و ... میباشد. یکی از عوامل مذکور، فرهنگ فردی و جمعی مردمانی است که دراین خانه ها و جامعه می زیسته اند. چیدمان و سلسله مراتب فضایی، معماری داخلی و استفاده از تزیینات متناسب با فرهنگ و هویت ایرانی در خانه های سنتی ایران، این خانهها را از خانههای معاصر که کارکرد آن تنها به ایجاد سرپناه محدود می شود، متمایز می سازد انواع عناصر تزیینی از قبیل آجرکاری، گچبری، کاشی کاری، آینهکاری و ... از نمونه هایی هستند که به وفور در خانههای سنتی ایرانی یافت می شوند و به فراخور اقلیم، برخی از این عناصر تزیینی در بدنههای خارجی بنا و برخی دیگر که در مقابل عوامل اقلیمی کم مقاومتتر می باشند، در فضاهای داخلی مورد استفاده قرار می گرفتند. این نوشتار قصد دارد که به مرور ویژگی های هنرهای تزیینی مورد استفاده در خانههای سنتی ایران، که در معماری معاصر ما به فراموشی سپرده شده اند، بپردازد.

کلیدواژه ها:

خانه سنتی ، فرهنگ ، عناصر تزیینی ، معماری داخلی ، هویت