ارزیابی ریسک بوسیله تجزیه و تحلیل حالات خرابی و اثر آن با استفاده از روشهای ANP و SAW فازی

تصمیمگیری در مورد انتخاب مهمترین عوامل ریسک نقش اساسی در صنعت دارد و در محیط رقابتی جهانی امروز، شرکتها و کارخانجات بسیاری توجه زیادی به عدم اتفاق خرابیهای محصول و شکست- های فرآیند دارند تا با کاهش هزینهها، کیفیت محصول نهایی و خدمات بهبود یابد. یکی از روشهای آنالیز ریسک، تجزیه و تحلیل حالات بالقوهی خرابی یا همان FMEA است که پر کاربرد ترین روش در بین سایر روشها میباشد. تجزیه و تحلیل حالات خرابی یک تصمیمگیری چند معیاره، شامل معیارهای کیفی و کمی میباشد که در پروسهی انتخاب، تعداد زیادی از این معیارها ممکن است با هم متناقض باشند بنابراین روند تصمیمگیری را پیچیده تر می نمایند. این تحقیق سعی بر آن داشت تا جهت انتخاب پر ریسکترین عامل، بخصوص در مواردی که RPN سنتی قادر به تفکیک آن نیست بپردازد. برای نزدیکی بیشتر مقیاس زبانی به آنچه در واقعیت وجود دارد از طیف های فازی استفاده شده است تا با قدرت بیشتر آنچه در ذهن خبرگان و استفادهکنندگان تجزیه و تحلیل حالات بالقوه خرابی وجود دارد به دادههای کمی تبدیل شود. در مثال صنعتی نشان داده شده است که تلفیق دو روش ANP و SAW در حالت فازی توانسته تفکیک بیشتری را برای شناسایی عامل مهم در شکست های فرآیند مورد نظر نسبت به اجرای FMEA سنتی نشان دهد

کلیدواژه ها:

تجزیه و تحلیل حالات خرابی و اثر آن ، روش تحلیل شبکه ای ، روش وزن دهی تجمعی ساده ، اعداد فازی