معماری سرویس گرا، مزیت اصلی رقابت در سامانه های یکپارچه بانکی

سازمان های بزرگ، کسب وکارهای پیچیده گسترده همه از برون ده های اجتناب ناپذیر حضور ادغام فناوری دربنگاه های کسب کار است، همچنین تکامل ابزاری روش شناسی مدل های ارایه خدمات به مشتریان نیز بهتبعیت کلیت سازمان ها دستخوش این امواج تغییر گشته اند. به عنوان مثال در این زمینه، میتوان از ورود شبکه های اجتماعی به عنوان پارادایم جدیدی در ارایه خدمات نام برد. صنعت بانکداری نیز همانگونه که همواره یکی از طلایه داران استفاده از فناوری به عنوان زیر ساخت ارایه خدماتی چون بانکداری الکترونیک بانکداری همراه، در صحنه بوده است، در حال حاضر نیز در حال طی دوران گذاری دیگر از کانال های سرویس خارج از رده به کانال های با نیازمندی حضور فیزیکی کمتر، ساده تر، کم هزینه تر پر بازده تر از لحاظ عملیاتی می باشد. این مهم در راستای رقابت ذاتی بنگاه های بانکی در عرصه جلب مشتریان با ارایه خدماتی سهل تر جذاب تر رنگ راهبردی می گیرد. سامانه های یکپارچه بانکی بر این بنیان استوار گشته اند تا بانک ها را در تامین اهداف دیدگاهایشان در دستیابی به برتریهای راهبردی فوق یاری رسانند بر این اساس یکی از اصلی رقابت در این صنعت محسوب می گردند. در این بین مزیت رقابتی سامانه یکپارچه بانکی یک بانک، قابلیت ارایه خدمت خاص به مشتری هدف اتصال آن به سامانه های کاربردی مشتریان مذکور است که به طبع ساختار معماری سامانه های یکپارچه بانکی باید دارای بیشترین تطبیق با این نیازمندی ها باشد. بنابراین میتوان انگاشت که بانک های موفق آینده بانکهایی هستند که به جای تکیه بر زیر ساخت های متنوع، مراکز داده گوناگون انباشت پیچیدگی های ابزاری در بنگاه، جهت ارایه خدمات گوناگون در انواع توزیع جغرافیایی سازمانی جهت مشتریان هدف با نیازهای متفاوت، قابلیت ارایه مستقل یا ترکیبی هر سرویس پایه ای یا مرکب از مجموعه سرویس های بانکی خود را در محل مشتری احراز نموده در قالب ترکیب با برنامه های کاربردی محلی مشتری به یکپارچگی با کسب کار مشتری نایل آیند. در این مقاله دیدگاه از سامانه یکپارچه بانکی (سیب بر اساس تحقیقات عملیاتی نگارنده ارایه گردد که برمی وردگار نیل به الگوی متصور برای آینده حضور سامانه های یکپارچه بانکی در صنعت بانکداری خواهد بود.

کلیدواژه ها:

سامانه های یکپارچه بانکی ، بانک های آینده ، شبکه های اجتماعی ، صنعت بانکداری