معماری همساز با اقلیم

بر اساس مطالعات انجام شده بین 15 تا 20 درصد کل انرژی مصرفی هر کشور به مصرف فضاهای مسکونی می رسد که این مقدار بیانگر هزینه ای بسیار و از بین بردن منابع طبیعی و تخریب محیط زیست در بعد وسیعی است . بنابراین برداشتن امی در جهت کاهش مصرف انرژی در این قسمت که منوط به بهینه سازی راندمان حرارتی ساختمانهاست می تواند منجر به صرفه جویی عظیمی در منابع محدود طبیعی باشد. معماری قرن بیستم به واسطه اهمیت بیش از حدی که به تکنولوژی داده است عامل از بین بردن بسیاری باریک بینی ها و دقت نظری هایی است که به عامل اقلیم در معماری سنتی شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی غیر فعال خورشیدی ، بادگیر ، معماری سنتی اقلیمی ایران