طراحی تقریبگرهای فازی تاکاگی-سوگنو-کنگبا حداقل توابع عضویت و خطای تقریب تضمین شده به کمکالگوریتم ژنتیک

نکته اصلی در طراحی تقریبگرهای فازی دستیابی به میزان قابل قبولی از خطای تقریب میباشد. در این رابطه فعالیتهای محدودی انجام شده که هر کدام دارای مشکلاتی مانند تعداد بالای توابع عضویت و به تبع آن تعداد بالای قواعد فازی و بار محاسباتی بالای آنها اشارهداشت که آنها را برای شرایطی که نیازمند تقریب بلادرنگ خروجی میباشد نامطلوب جلوه میدهد. همچنین در پارهای از موارد نیز الگوریتممشخصی برای یافتن پایگاه قواعد توصیه نشده است. در این مقاله سعی شده است با ترکیب روشهای موجود با الگوریتم ژنتیک، متدی برای طراحی یک تقریبگر فازیTSK ارائه شود که علاوه بر تضمین خطای تقریب، پایگاه قواعد کوچکی را تولید کرده و در نتیجه بار محاسباتی اندکی را برای استفادههای آتی به دنبال داشته باشد. نتایج شبیه سازی بر روی مثالهای عددی بیانگر عملکرد مطلوب چنین روشی است

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، تقریب توابع ، مدل تاکاگی-سوگنو-کنگ ، مدل فازی ، منطق فازی