حفاظت از منابع آب و خاک اقدامی جهت رسیدن به توسعه پایدار

در دو- سه دهه اخیر موضوع سامان دادن به توسعه پایدار و مناسب که تأمین نیازهای نسل های حاضر را بدون مخاطره افکندن توان نسل های آینده در تأمین نیازهایشان فراهم آورد به صورت بحث کلیدی توسعه جوامع درآمده است. توسعه پایدار این مفهوم را در بردارد که دیگر نباید مواد سمی بیشتری متراکم شود و باید از محیط طبیعی در برابر فعالیت هایی که منجر به فرسایش خاک، جنگل تراشی و آلودگی آب شود محافظت گردد. سرمایه گذاری در منابع آب و خاک و حتی صنایع باید با توجه به شرایط اقلیمی و جغرافیایی منطقه انجام داد. هر نوع توسعه کشاورزی و صنعتی که آسیب کمتری به منابع محدود آب و خاک وارد سازد و از تخریب جنگلها و مراتع جلوگیری کند باید معمول گردد. آلودگی آب و هوا، تخریب لایه ازون، فرسایش خاک و از دست رفتن آن، تخریب جنگلها و مراتع و از میان رفتن محیط انسانی به وسیله هیچ سرمایه فیزیکی و انسانی جانشین شدنی نیست، بنابراین توسعه پایدار قوی توسعه ای است که در جریان آن ذخایر ملی سرمایه ملی و محیط زیست با گذشت زمان کاهش نیابد. امنیت منابع آبی و خاکی باید تضمین شود و آموزش همگانی استفاده از منابع آب و خاک باید در سرلوحه برنامه ها قرار گیرد.پرورش نسلی توانایی دور اندیشی و تفکر در باره آینده آب، منابع طبیعی و محیط زیست را داشته باشد باید بطور جدی و آگاهانه در دستور کار قرار گیرد.