مکانیسم و اثر آلاینده های محیطی، مواد استروژنی و سرطان پستان

علیرغم اینکه سرطان پستان بیماری جدیدی نیست، وقوع سرطان پستان در زنان در دهه های اخیر، به طور بی سابقه ای در سراسر جهان افزایش یافته است . نشان داده شده است که هورمون زنانه ( استروژن ) نقش مستقیمی در توسعه و پیشرفت سرطان پستان دارد . این نقش سئوالاتی را درباره مواد شیمیایی موجود در محیط که خاصیت استروژنی داشته و می توانند در ایجاد سرطان پستان نقش داشته باشند را ایجاد می کند . این مواد که به عنوان آلاینده های هورمون های محیطی و یا استروژنهای محیطی خوانده می شوند عمدتا مواد شیمیایی سنتزی بوده و سابقه حضور در طبیعت را نداشته و به عبارت دیگر ساخته دست بشر و از دستاوردهای تکنولوژی چدید و عصر صنعت می باشند . تعدادی از حشره کش های ارگانوکلرین و بی فنیل های پلی کلرینه دارای ویژگی های تقلید عمل استروژن ها هستند و در بافت چربی پستان و شیر انسان ذخیره می شوند . این مواد از طرق گوناگون همانند غذا، آب، هوا و حتی پوست جذب بدن انسان شده و وارد بافت های فوق شده و به دلیل داشتن خاصیت چربی دوستی می توانند در بافت چربی پستان نیز تجمع یابند . به هرحال، این واقعیت که نواحی زیر بغل و پستان با طیفی از فراورده های شیمیایی استروژنی از جمله مواد آرایشی در تماس هستند، قابل انکار نیست . این مواد آرایشی اغلب در نواحی فوق مالیده شده و می توانند به طور مستقیم جذب پوست شده و وارد بافت های چربی پستان شده و در آنجا ذخیره شوند . مطالعات اپیدمیولوژیکی نشان می دهد %90 سرطان های پستان منشا محیطی داشته و علاوه بر آلاینده های هورمون های محیطی، سایر علل همانند کاهش عملکرد ژن های BRCA1/BRCA2 ، رژیم غذایی، سیگار کشیدن، الکل و تشعشعات نیز به عنوان فاکتورهای خطر سرطان پستان معرفی شده اند . این مقاله مروری شواهد موجود در مورد نقش مواد شیمیایی آلاینده هورمونی محیطی که در ترکیب مواد آرایشی، استروژن های دارویی، استروژن های گیاهی و استروژن های فیزیولوژیکی در افزایش شیوع سرطان پستان، مکانیسم و چگونگی اثر آن ها را مورد بررسی قرار می دهد .

کلیدواژه ها:

استروژن های محیطی ، سرطان پستان ، مواد آرایشی ، مکانیسم