عوامل بازدارنده فعالیت بیوفیلتر در دراز مدت و راهکارهای اقتصادی کاهش آنها

یکی از روش های حذف آلاینده های فرار آلی VOCs از گازها، استفاده از بیوفیلتر بوده که معمولا دارای بازده قابل قبول و بالایی است که با گذشت زمان کاهش می یابد. بیوفیلتر برای انجام فعالیت در دراز مدت نیازمند حفظ شرایط پایا بوده که این امر کنترل مداوم عملکرد بیوفیلتر را طلب می کند. توزیع نامناسب و تجمع اضافی بیومس در بیوفیلترها اغلب موجب مشکلات عملیاتی مثل گرفتگی، کانالیزه شدن و افت هد بیش از حد در بستر شده و متعاقباً تضعیف عملکرد بیوفیلتر را به دنبال خواهد داشت. در این تحقیق الگوهای تجمع بیومس و مشخصات و مکانیسم های مختلف عملکرد بیوفیلترهای گازی مورد استفاده در تصفیه گاز تولوئن بعنوان نمونه ای از آلاینده های فرار آلی مورد بررسی قرار گرفته و روش هایی برای کاهش این تجمعات ارائه گردیده است که این روشها به سه دسته فیزیکی (شستشو معکوس backwashing ...)، شیمیایی (افزودن محلول های شیمیایی حاوی اکسید کننده، ضد باکتری و ترکیبات هیدرولیزگر ...) و بیولوژیکی (شکارگری بیولوژیکی) تقسیم گردید. بطور کلی، روش بیولوژیکی نسبت به روش های فیزیکی و شیمیایی که دارای هزینه بالا و بازده ای کم در دوره سازگاری مجدد هستند، مقرون به صرفه تر است و سازگاری بیشتر با محیط زیست دارد.

کلیدواژه ها:

بیوفیلتر ، تجمع بیومس ، کنترل بیومس ، آلاینده های فرار آلی ، روش بیولوژیکی