بررسی تغییرات کاربری و پوشش اراضی دشت ماهان-جوپار با استفاده از سنجش از دور

اتخاذ تدابیر و سیاست گذاری های صحیح در جهت استفاده بهینه از منابع طبیعی و توسعه پایدار در برنامه ریزی های منطقه ای نیازمند اطلاعات جامع و کافی از منابع زیست محیطی است. بدین منظور نقشه پوشش و کاربری اراضی بخش عمده ای از اطلاعات مورد نیاز در امر برنامه ریزی به منظور استفاده بهینه و مطلوب از منابع طبیعی و محیط زیست جهت توسعه پایدار را تامین می نماید. در این تحقیق از داده سنجنده های TM (1366) و ETM+ (1379 و 1384) جهت بررسی تغییرات کاربری اراضی دشت ماهان-جوپار استفاده شد. این داده ها به صورت زمین مرجع تهیه شدند و دارای کیفیت مناسب و عاری از هرگونه خطای رادیومتریک و پوشش ابر بودند. فاکتور شاخص بهینه نشان داد که ترکیب باندهای 7، 4 و 3 به ترتیب در محیطB ، G و R نرم افزار Envi 4.3 بهترین قابلیت را در متمایز کردن کاربری و پوشش اراضی دارد. پس از انجام عملیات آشکارسازی با استفاده از تصاویر رنگی کاذب، دستگاه GPS، بازدید میدانی، تصاویر گوگل ارتس و پرسش از بومیان منطقه، نقاط تعلیمی تهیه شد. تمامی تصاویر به صورت نظارت شده و با استفاده از الگوریتم حداکثر احتمال، طبقه بندی و عملیات پس پردازش انجام شد. صحت کلی نقشه سال های 1366،1379 و 1384، به ترتیب 4/89، 2/95 و 77/91 درصد و ضریب کاپای آن ها به تریتب 85، 92 و 88 درصد بود. پس از تعیین میزان و جهت تغییرات کاربری و پوشش اراضی، مشخص شد که به طور کلی سطح کاربری /پوشش های باغ پسته، رسوبی بایر و زراعی در طی این دوره به ترتیب حدود 06/24، 79/5 و 91/18 کیلومتر مربع افزایش داشته است و از سطح کاربری/پوشش های پدیمنت بایر، تاغ زار و پوشش درختی به ترتیب به میزان 11/28، 71/9 و 94/10 کیلومتر مربع به کاربری/پوشش های دیگر تبدیل شده است

کلیدواژه ها:

سنجش از دور ، بررسی تغییرات ، طبقه بندی تصویر ، کاربری/پوشش اراضی