توان بالقوه ضایعات و دورریز پاکت‌های نگهداری مواد آشامیدنی، در ساخت پانل‌های ساختمانی

پیشرفت تکنولوژی در جهان از سویی سبب بهبود روند زندگی انسان شده و از سوی دیگر پیامدهای ناگواری نظیر آلودگی‌های محیط زیست را به همراه داشته است. همه ساله در جهان صنایع و فناوری‌های جدیدی جهت خدمت به جامعه بشریت پدیدار می‌گردند که می‌توانند مضراتی نظیر آلودگی محیط زیست، آب، هوا و ... را نیز در پی داشته باشند. در چند دهه اخیر، استفاده از تکنولوژی بسته بندی مواد غذائی و مواد آشامیدنی نظیر آب میوه‌ها، شیر و ... با استفاده از پاکت‌های کاغذی 4 لایه(تتراپک) ، سبب تولید زباله بسیار زیاد در سطح جهان شده است. این پاکت‌ها علاوه بر مشتق بودن از کاغذ کرافت در ساختار اصلی خود، به دلیل داشتن لایه‌های محافظی چون پلی اتیلن سبک و آلومنیوم، قابلیت بازیافت و استفاده مجدد در صنعت خمیر وکاغذ و سایر صنایع را دارا نمی‌باشند، یا به عبارتی بازیافت آنها مستلزم هزینه بیشتر از تولید اولیه می باشد، از اینرو همواره پس از مصرف ماده محتوی، این پاکت‌ها به عنوان زباله دفع و از چرخه بازیافت کنار گذاشته می شوند، که این امر سبب آلودگی اماکن شهری و محیط زیست می گردد. در این پژوهش، امکان استفاده از این پاکت‌ها در ساخت پانل‌های ساختمانی(کامپوزیت‌های چوبی) مورد ارزیابی قرار گرفته است، نتایج بدست آمده بیانگر امکان تولید پانل‌های ساختمانی با این پاکت‌ها می باشد و این امر می تواند علاوه بر کاهش آلودگی محیط زیست، پانل جدیدی را به عنوان جایگزین مناسبی برای سایر پانل‌های ساختمانی چوبی نظیر تخته خرده چوب( نئوپان)، تخته فیبر، تخته لایه و MDF باشد