بررسی خصوصیات اکولوژیکی آبخیز دماوند

حوزه آبخیز دماوند از نظر شناسائی شرائط اکولوژیکی نظیر شرایط اقلیمی، تشکیل خاک، شرایط ایجاد پوشش نباتی حائز اهمیت می باشد. بطور یکه نحوه بهره‌برداری را شرائط اکولوژیکی تعیین می‌نماید. لذا تحقیق حاضر با هدف شناسایی سیمای اکولوزیکی آبخیز دماوند و تعیین ظرفیت بالقوه و بالفعل آن انجام گرفت. لذا با استفاده از مستندات پیشین و مطالعات صحرایی، آمار و اطلاعات موردنیاز جمع‌آوری و آنالیزگردید. میزان خشکی حوزه توسط روش گوسن و منحنی‌های آمبروترمیک، تهیه شده و طبقه‌بندی اقالیم حیاتی با استفاده از روش های آمبرژه و دومارتن صورت گرفت. سپس جوامع گیاهی با استفاده از روش بران بلانکه شناسایی شده و ارتباط پوشش گیاهی با وضعیت توپوگرافی، زمین‌شناسی ،خاک ، آب و هوا و عوامل زنده انسانی و دامی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بیانگر آن بود که این منطقه به سه واحد توپوگرافی شامل؛ مناطق خیلی مرتفع، مناطق کوهستانی و مناطق دشتهای مرتفع، تفکیک شده و از نظر اقلیمی به سه دسته منطقه نیمه آلپی در ارتفاعات 3500 – 2500 متر، منطقه کوهستانی میانه در ارتفاعات 2000 – 2500 متر و منطقه با دشت‌های مرتفع و ارتفاعات پائین بین 2000 – 1200 متر واقع شده‌ است. این حوزه از نظر ذخائر ژنتیکی غنی بوده بطوریکه تعداد 365 جامعه گیاهی شناسائی گردیده‌ است. همچنین بعنوان گذرگاهی برای مهاجرت بهاره و زمستانه سمداران بزرگ بکار می رود. لازم به ذکر است وضعیت اکولوژیکی حوزه بیانگر آن است؛ اگرچه پوشش گیاهی حوزه مسیر قهقرائی داشته و فاقد مراتع نوع درجه یک و دو است، ولی از پتانسیل بالقوه بالائی برخوردار بوده و در صورت مدیریت صحیح و انجام کارهای اصلاحی، قادر خواهد بود ، نه تنها علوفه موردنیاز دام استفاده کننده از مراتع را بخوبی تأمین نماید بلکه افزایش دام به تعداد قابل ملاحظه‌ای را امکان‌پذیر می‌سازد.

کلیدواژه ها:

خصوصیات اکولوژیکی ، اقلیم ، پوشش گیاهی ، آبخیز دماوند