مقایسه استانداردهای کیفیت منابع آب در سطح بین المللی و تدوین معیارهای کیفیت منابع آب برای منابع آب شیرین کشور

حفاظت و استفاده بهینه از منابع آب از اصول راهبردی هر کشور جهت دسترسی به توسعه پایدار می باشد. منابع آب شیرین شامل آبهای سطحی جاری و زیرزمینی از مهمترین منابع تامین آب جهت کاربری های مختلف مانند فعالیتهای کشاورزی، صنعتی، برق آبی و شرب می باشند. بدیهی است که برای آگاهی از کیفیت منابع آب نیاز به چارچوبی مناسب و مرجع بوده که می تواند بسته به کاربری یا عوامل موثر دیگر درجه کیفی یک سیستم آبی را ارزیابی نموده و بسته به کیفیت آب تصمیم گیریها و سیاست گذاریهای مناسب را توصیه نماید. هم اکنون در بسیاری از کشورها تدوین استاندارهای کیفیت منابع آب یکی از برنامه های اصلی سازمان های مرتبط با آب می باشد. غالب این کشورها و خصوصا کشورهای پیشرفته استانداردهایی برای ارزیابی کیفیت منابع آب خود و خصوصا منابع آب شیرین دارا بوده که بسته به عوامل موثر در تدوین مقادیر مطلوب یا حدی برای پارامترهای مختلف آلودگی هر از چند سال یکبار مورد ارزیابی و بازنگری مجدد قرار می گیرد. در این تحقیق نیز ابتدا مقایسه ای میان استانداردهای کیفی منابع آب در سطح بین المللی و میان کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه صورت گرفته است و پس از آن با با استفاده از تجارب دیگر کشورها و تطبیق شرایط موجود کشور و همچنین استفاده از تجربیات متخصصین امر اقدام به تدوین معیارهای کیفیت منابع آب بطور مجزا برای دو دسته آبهای زیرزمینی و منابع آبهای سطحی برای کاربری های مختلف شده است.

کلیدواژه ها:

مقایسه استاندارد های کیفی منابع آب ، تدوین استاندارد ، آب های سطحی ، آب های زیرزمینی ، ایران