مقابله با آلودگیهای نفتی در دریا با استفاده از روش سوزاندن در محل و اثرات زیست محیطی آن

سوزاندن در محل آلودگیهای نفتی یکی از روشهای پاکسازی آلودگیهای نفتی است که شامل سوزاندن کنترل شده نفت در نزدیک و یا محل وقوع آلودگی نفتی می باشد. آشکارترین عیب سوزاندن نفت،خروج گازهای سمی در هوا و یا آب است که بزرگترین مانع در استفاده گسترده و قبول این روش به عنوان یکی از روشهای مقابله با آلودگیهای نفتی است.آلودگیهای جوی مربوط به ذرات معلق حاصل از دوده ناشی از سوختن نفت،گازهای حاصل از احتراق ومواد باقیمانده حاصل از احتراق ناقص است که در منطقه عملیاتی وجود دارند.ذرات کربن مهمترین جزء ذرات دوده را تشکیل می دهند.ذرات دوده به طور عمده شامل ذرات کربن و همچنین شامل دسته ای از ترکیبات جذب شده شیمیایی هستند،باقیمانده حاصل از سوخت مواد نفتی و مواد قابل حل آلی با غوطه ور یا شناور شدن در آب قابلیت نفوذ به آب را پیدا می کنند.در بعضی از موقعیت ها،در آلودگیهای بزرگ نفتی در مناطق دورافتاده،سوزاندن آلودگیهای نفتی تنها راه برای از بین بردن حجم وسیعی از آلودگیهای نفتی به روش سریع و ایمن است.رئوس کلی مطالب در مورد محاسن و معایب سوزاندن در محل،در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است که شامل شرایط ایده آل برای شعله ور شدن و سوختن نفت،راندمان و سرعت سوختن،روشهای مهار کردن آلودگیهای نفتی برای سوزاندن صحیح آلودگیهای نفتی و در نهایت خروج گازهای سمی تولید شده از نفت سوخته شده است.این مقاله شامل تجربیات کشور آمریکا در خصوص استفاده از روش سوزاندن در محل در خلیج مکزیک Deep water Horizon است، که استفاده از این روش تقریباً موفقیت آمیز بوده است.