تاثیر استفاده از پسآب بر ضریب آبگریزی خاک‏

پسآب‏ها منبعی غنی از عناصر مورد نیاز گیاه و یا منبعی از آب هستند. آبیاری با پسآب می‏تواند آب‏گریزی خاک را تحت تأثیر قرار دهد. آب‏گریزی یک پدیده شایع است که در خاک‏های متنوع رخ می‏دهد، و تحت تاثیر نوع استفاده از زمین و شرایط آب و هوایی است. تحقیق حاضر در منطقه ای به وسعت 1500 هکتار در شهرستان ارومیه استان آذربایجان غربی و مابین طول جغرافیایی ′05o45 و ′08o45 و عرض جغرافیایی′32o 37 و ′38o 37 ، در ارتفاع 1290 الی 1350 متر از سطح دریا واقع شده است. برای اندازه‏گیری ضریب آب‏گریزی خاک دو منطقه که یکی با پسآب و دیگری با آب چاه آبیاری شده بود انتخاب گردید. از هر کدام از مناطق در سه تکرار نمونه‏برداری انجام شد (جمعا 30 نمونه از تمام مناطق). ضریب آب‏گریزی خاک با ثبت مدت زمان لازم برای نفوذ کامل یک قطره آب با حجم مشخص به داخل نمونه‏های خاک اندازه‏گیری شد. طبق نتایج حاصل از این تحقیق در خاک‏های هر دو منطقه آبیاری شده با آب چاه و تحت پسآبیاری، مدت زمان لازم برای نفوذ قطره آب به داخل نمونه خاک کمتر از 5 ثانیه بدست آمد که نشان دهنده کاهش چشمگیر ضریب آب‏گریزی خاک می‏باشد. قرار گرفتن محدوه مورد مطالعه در منطقه خشک و نیمه خشک و نیز در معرض تناوب‏های تر و خشک شدن متوالی بودن دلیل اصلی کاهش ضریب آب‏گریزی می‏باشد.

کلیدواژه ها:

پسآب ، ضریب آبگریزی ، نفوذپذیری