اهمیت بازیافت سرب و کنترل آلاینده های خروجی

سرب بعنوان یک فلز سمی که به پیوندهای عصبی آسیب رسانده و موجب بیماریهای خونی و مغزی می‌شود. اما خواص دیگری از آن نظیر مقاومت به خوردگی، فراوانی سرب ، تهیه آسان، کارکردن آسان با آن، انعطاف پذیری و چکش خواری بالا باعث شده تا هنوز این فلز از جذابیت زیادی برای استفاده در صنایع تولید فلزات برخوردار است. استفاده از این فلز در باتری های سرب اسیدی عمده ترین کاربرد آن می باشد. براساس بررسی های صورت گرفته میزان سرب قراضه تولیدی در کشور بیش از 52000 تن در سال تخمین زده شد که با رشد وسایل نقلیه این میزان در سالهای آتی رشدی در حدود 11% خواهد داشت و تا سال 1398 به حدود 150000تن در سال خواهد رسید. این مقدار قابل اعتنا، ضرورت و استفاده و بازیافت قراضه باتری بعنوان یک ذخیره فلزی و همچنین جلوگیری از رها سازی این فلز سمی در محیط را نشان می دهد. گدازش و احیا باتری بصورت معمول حاوی گازهای سولفیدی زیادی بوده و برای حذف آن، حذف سولفات از مواد خام قبل از گدازش مناسب به نظر می رسد و با انحلال سولفات در محلول مناسب، سولفید موجود در گاز در مرحله گدازش کاملا حذف می گردد. همچنین حذف سولفات میزان دی اکسید کربن را در گدازش تا 16% کاهش می دهد. استفاده از اکسیژن غنی شده میزان گازهای نیترواکسید تولیدی را به صورت قابل توجهی کم می کند.

کلیدواژه ها:

سرب ، بازیافت ، کنترل آلودگی و هیدرومتالورژی