مقایسه مدل سازی انتقال آلودگی در آبخوان های دشت عسلویه و خلیج نایبند

در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، به دلیل تأسیس صنایع مختلف گازی، احتمال فلزات سنگین ناشی از فعالیت های صنعتی، بر روی خاک های منطقه زیاد است و به یک مشکل جدی تبدیل شده است. ورود فلزات سمی از طریق فعالیت های انسانی باعث آلودگی خاک و در نتیجه آب زیرزمینی شده است، به طوری که میزان غلظت این عناصر، در خاک و آب زیرزمینی، در بسیاری از نقاط صنعتی بیش ازحد مجاز است و یا به زودی به بیش ازحد مجاز خواهد رسید. ردیابی یک فلز سنگین در خاک کار بسیار مشکل، وقت گیر و پرهزینه است، فلزات سنگین در خاک قادرند در اعماق زمین نفوذ کرده و باعث آلودگی شدید آب های زیرزمینی گردند. هدف از این پژوهش، مدل سازی حرکت فلزاتCu و Znبه سمت آب های زیرزمینی و بررسی نتایجاعداد پکلت و کورانتجهت قابل قبول بودن طرزکار مدل در دو ایستگاه دشت عسلویه و خلیج نایبند می باشد. نتایج نشان داد در ایستگاه دشت عسلویهو خلیج نایبند فلز روی به ترتیب در مدت زمان 6/4041 و 1476 ساعت، حرکت بیشتری نسبت به فلز مس با مدت زمان 6/8301 و 8/3160 به سمت آب های زیرزمینی دارد، همچنین در ایستگاه دشت عسلویهبه دلیل هدایت هیدرولیکی کمتر مدت زمان رسیدن انتقال آلاینده ها، در مدت زمان بیشتری رخ می دهد

کلیدواژه ها:

منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس ، فلزات سنگین ، آب زیرزمینی ، مدل سازی ، حرکت آلاینده ، اعداد پکلت و کورانت