ارزیابی مدیریتی تفکیک پسماند از مبدا با رویکرد برنامه ریزی در شهرداری تهران (مطالعه موردی شهرداری منطقه 4 )

رشد روزافزون جمعیت شهری وبه تبع آن افزایش دخالتهای بشردر محیط زیست وبه مخاطره انداختن آن ، انسان را وا میدارد تا نسبت به حفظ آن اقداماتی را انجام دهد. یکی از مهمترین رویکردهای نوین سیستم مدیریت پسماند ، تفکیک از مبدا زباله می باشد. موفقیت این سیستم وابسته به مشارکت همه جانبه مردم در امر جداسازی پسماند از مبدا است . این پژوهش نیز در زمینه میزان مشارکت شهروندان در تفکیک پسماند از مبدا وبرنامه ریزی مسئولان جهت تفکیک پسماند از مبدا در منطقه 4 شهرداری تهران پرداخته است .روش مورد استفاده در این پژوهش پیمایش از نوع کیفی وکمی می باشد. جامعه آماری همانطور که در پژوهش آورده شد ،شهروندان ساکن وشاغل در منطقه هستند وحجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 400 در نظر گرفته شد .نوع نمونه گیری به صورت تصادفی ومنظم بود. . در این پژوهش میزان مشارکت شهروندان ، نقش آموزش به شهروندان ، تحصیلات شهروندان ، سطح اقتصادی شهروندان ، اطلاح الگوی مصرف ،اطلاع رسانی ودر نظر گرفتن تبلیغات وامکانات از سوی مسئولین اداره بازیافت برای تشویق وترغیب شهروندان جهت مشارکتشان در امر تفکیک پسماند از مبدا به عنوان فرضیات پژوهشی با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون بررسی شدند. از 8 فرضیه مطرح شده 6 فرضیه مورد تایید قرار گرفتند . ودر انتها بیشترین عوامل انگیزشی شهروندان در منطقه 4 شامل : نگرش مثبت ، اطلاعات ، راحتی وعوامل موقعیتی و مشوق های اقتصادی تعیین گردید که بکارگیری آنها در برنامه ریزی مدیریت پسماند شهری می تواند تا ثیر بسزایی در پیشبرد اهداف تفکیک از مبدا پسماند داشته باشند

کلیدواژه ها:

پسماند ، مدیریت مواد زائد جامد شهری ، مشارکت شهروندان