موانع شکل گیری سیستم دفع فاضلاب به صورت مختلط (اگو) وعدم ایجاد تونل مشترک تاسیسات شهری در ایران

سیستم های جمع آوری و تصفیه فاضلاب از ضرورت های مهم در شهرهای ایران است . بررسی ها نشان میدهد که با اجرای طرح های فاضلاب ، علاوه بر استفاده از آب های بازیافتی و جلو گیری از آلودگی منابع آب ، میزان ابتلا به بیماری های اسهالی ، انگلی ، روده ای و عفونی کاهش می یابد . با توجه به اینکه یک متر مکعب فاضلاب خام می تواند مقدار زیادی آب سالم را آلوده کند ، آن گاه لزوم اجرای طرح های جمع آوری و تصفیه فاضلاب احساس می شود . مشکل فاضلاب بویژه در شهر هایی که دارای خاک نفوذ ناپذیربوده یا سطح آبهای زیرزمینی بالاست و در نتیجه قادر به جذب آب نیستند به صورت جدی تر مطرح است . در این مقاله سعی شده است با بررسی وضع موجود تاسیسات سیستم فاضلاب شهری و روند اجرای آن و مشاهده عینی موانع شکل گیری سیستم دفع فاضلاب به صورت مختلط (اگو) وعدم ایجاد تونل مشترک ، و توجه اساسی به فرآیند مطالعه و طراحی مبانی شبکه جمع آوری و دفع فاضلاب ، اهمیت اجرای سامانه های دفع فاضلاب و تاثیرات آن بر محیط زیست شهری و نیز تبیین و تشریح تونل های مشترک تاسیسات شهری با استفاده از روش های کتابخانه ای و میدانی ، نتایج حاصل از این بررسی علیرغم اینکه تدوین و تصویب قانون، آئین نامه اجرایی و در نهایت ضوابط اجرای این طرح در ایران، ضعف ساختار مدیریتی در جهت کنترل، پشتیبانی و نظارت مانع از اجرایی شدن و فراگیر شدن این تکنولوژی پر مزیت شده است، با توجه به تدوین سند چشم انداز و پیش بینی رشد و توسعه کشور در تمامی زمینه ها ، با استفاده از مطالعه ، برنامه ریزی ، طراحی و ایجاد تونل تاسیسات مشترک شهری و مزایای متعدد بیان شده ،حداقل در شهرهای جدید نسبت به احداث آن می توان همت گمارد.

کلیدواژه ها:

سیستم دفع فاضلاب ، اگو ، تونل مشترک ، تأسیسات شهری ، منابع آلایندگی