جداسازی ژن آنزیم کاهنده جیوه معدنی (mer A ) از باکتری های بومی

جیوه به عنوان یک آلاینده زیست محیطی جزو توکسین های قابل جمع آوری زیستی(bio accumulative) است که مدت طولانی در محیط زیست پایدار باقی می ماند. این عنصر در محیط زیست فرم های شیمیایی خود را تغییر می دهد، از یک مکان به مکان دیگر حرکت می کند و در نهایت داخل خاک و رسوبات دفن می شود. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع حذف فلز سنگین جیوه که آلاینده محیط زیست است امری ضروری می باشد. مطالعات انجام شده بر روی ژنوم باکتری های زیست سازگار به محیط های آلوده به عنصر جیوه نشان داد ژن merA (دخیل در سنتز آنزیم کاهنده جیوه معدنی ) بیان بالایی در باکتری های بومی دارد. در این تحقیق چهار باکتری مقاوم به جیوه شامل: Klebsiella pneumoniae ، Pseudomonas aeruginosa، Escherichia coli ، Serratia marcescence از مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران تهیه شد. با استفاده از آغازگر های اختصاصی ژن mer A و همین طور DNA باکتری های pneumoniae Klebsiella و E.coli قطعاتی به طول bp 1695 توسط دستگاه ترموسایکلر تکثیر شد.به منظور اطمینان از تکثیر ژن mer A ، قطعات بدست آمده از PCR با استفاده از آنزیم EcoR1 مورد هضم قرار گرفت و در ادامه برای تایید صحت کار توالی یابی شد. بررسی های تکمیلی توسط بانک اطلاعاتی NCBI نشان داد میزان شباهت صدرصد است. با توجه به اینکه فرایند میکروپالایی(Micro remediation) در سال های اخیر توجه زیادی را در حوضه سلامت محیط زیست به خود اختصاص داده می توان از طریق دست ورزی ژنتیکی گونه باکتریهای مقاوم به جیوه را از طریق ساخت وکتورهای نوترکیب اصلاح کرد تا عمل تصفیه پس ماندهای صنعتی و همینطور خاک های آلوده به جیوه صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

جیوه ، فلز سنگین ، ژن mer A ، میکروپالایی