بررسی کارایی دستگاه های آب شیرین کن خانگی در سطح شهر اهواز

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,036

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CEE08_331

تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1395

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: تامین آب آشامیدنی سالم یکی از اهداف مهم در جوامع بشری است. امروزه کاربرد روشهای تصفیه آب در نقطه ورود به ساختمان (POE)Point Of Entry و تصفیه در نقطه مصرف (POU)Point Of Use می تواند حائز اهمیت باشد. روش بررسی: در این مطالعه 10 دستگاه آب شیرین کن خانگی از دو مارک C.C.K و PURICOM انتخاب شد. در 3 فاز 2 ماهه، فاز اول شرایط بهره برداری صاحبان دستگاهها، فاز دوم تعویض پیش فیلتر و فاز سوم تعویض سه فیلتر پیش تصفیه، متغیرهای کلیفرم گرماپای، HPC، کلر باقیمانده کدورت̨ pH̨ TDS̨ EC̨ غلظت کلرور̨ سولفات̨ کربنات̨ بیکربنات̨ مس̨ روی و سرب آب ورودی و خروجی این دستگاهها سنجش گردید. آزمایشات بر اساس ویرایش بیستم کتاب روش های استاندارد انجام و یافته ها توسط SPSS 16 و EXCEL تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: آب شیرین کن های خانگی در هر 3 فاز کلر باقیمانده آب را کاملا حذف و pHآب را کاهش داده به طوری که در پایان فاز اول 13% ، فاز دوم 3/63% و فاز سوم 61% نمونه های آب خروجی دارای pH کمتر از 5/6 بود. در فاز اول رشد HPC درآب خروجی آب شیرین کن ها 59% بیش از CFU/mL 500 ولی در فاز دوم و سوم 100% نمونه ها کمتر ازCFU/mL 500 بود. کدورت 7/96% نمونه های آب خروجی کمتر از NTU 1 و 3/3 درصد در محدوده NTU(5-1) بود. درصد حذفTDS توسط آب شیرین کن ها 98% برای سولفات 93%برای کلرور93%برای بیکربنات ، 95%برای مسو برای روی و سرب به ترتیب 97%، 2/96% و 2/96% بود.نتیجه گیری: در اثر تعویض دیرهنگام صافی های اولیه دستگاهها، رشد باکتریهای هتروتروف در آب شیرین کن های خانگی اتفاق افتاد. این دستگاه ها pH را از حد مجاز EPA و استاندارد های ایران پایین تر آورده و کلر باقیمانده را کاملا حذف و دیگر متغیر ها را از حدود مجاز EPA و استانداردهای ایران خیلی پایین تر می آورد. بین عملکرد دستگاه هایC.C.K و PURICOM تفاوت معنی داری مشاهده نگردید(P-Value < 0.05)

کلیدواژه ها:

تصفیه کننده خانگی کلیفرم گرماپای کلر باقیمانده̨ املاح̨ کارآیی

نویسندگان

سیدنادعلی علوی بختیاروند

دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت̨ دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

قاسم علی امیری ابراهیم محمدی

کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست گرایش آب و فاضلاب، دانشگاه علوم و تحقیقات خوزستان

علی اکبر بابائی

دکتری تخصصی مهندسی بهداشت محیط، استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت مرکز تحقیقات فناوری های زیست محیطی- دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپوراهواز

امیرحسام حسنی

دکتری محیط زیست، استاد یار گروه مهندسی محیط زیست دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Balci, B., Keskinkan, O., and Avci, M. (2011). Use of ...
  • Geyikci, F., Klx, E., Coruh, S., and Elevli, S. (2012). ...
  • Hanbay, D., Turkoglu, I., and Demir, Y. (2008). Prediction of ...
  • Li, S., Wu, P., Li, H., Zhu, N., Li, P., ...
  • Maren, A. J., Harston, C. T., and Pap, R. M. ...
  • Prakash, N., Manikandan, S. A., Govindarajan, L., and Vijayagopal, V. ...
  • Sadrzadeh, M., Mohammadi, T., Ivakpour, J., and Kasiri, N. (2008). ...
  • Uzum, C., Shahwan, T., Eroglu, A. E., Hallam, K. R., ...
  • نمایش کامل مراجع