استفاده از مسیریابی برای افزایش کارایی در شبکه - بروی - تراشه

ارتباطات فیزیکی ثابت بین منابع در تراشه ها عاملی بر عدم پیشرفت کارائی سیستم است. این عامل بازدارنده به دلیل تاخیر سیم ها، ارتباط واحدهای عملیاتی مختلف، تأخیرهای انتشار و به علاوه زمان نامعلومی است که به وسیله تأخیر سیم ها باعث پیچیده تر شدن طراحی و ناکارآمد شدن توابع عملیاتی بر روی تراشه می شوند. همگام سازی تراشه ها با یک کلاک سراسری به شدت مشکل است. با توجه به اینکه پیچیدگی سیستم بر روی تراشه به شدت رشد می کند. معمولاً در شبکه بر روی تراشه سه عامل از اهمیت بالاتری برخوردار است که شامل زمانبندی، نگاشت و مسیریابی است در این مقاله به معرفی مسیریابی و ساختار یک مسیریاب پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

شبکه بر روی تراشه ، سیستم بر روی تراشه ، مسیریابی