عیب یابی سازه ها با در نظر گرفتن عدم قطعیت ها

تشخیص موقعیت و شدت خرابی یکی از مراحل مهم در حفظ و نگهداری سازه ها می باشد. خرابی ایجاد شده در سازه معمولا به علت طراحی نکردن دقیق یر اساس آیین نامه ها و رعایت نکردن نکات اجرایی حین ساخت و یا به علت زیاد بودن سن سازه و عدم بازرسی به موقع سازه می باشد. خرابی در سازه موجب تغییر در مشخصات فیزیکی سازه و در پی آن، موجب تغییر در پاسخ های ناشی از تحریک سازه می گردد. با مقایسه این پاسخ ها با پاسخ های سازه سالم و آنالیز کردن آن ها، می توان موقعیت و شدت خرابی در عضوهای سازه را بدست آورد. از آنجایی که وجود عدم قطعیت هایی همچون خطاهای مدل کردن و خطاهای اندازه گیری در عیب یابی سازه ها اجتناب ناپذیرند استفاده از روش های آماری و احتمالاتی در این زمینه کاربرد گسترده ای پیدا کرده است. در این تحقیق با استفاده از آنالیز حساسیت و با در نظر گرفتن عدم قطعیت در پاسخ های سازه (فرکانس) به عیب یابی سازه پرداخته شده است.که در این روش موارد زیر را دنبال خواهیم کرد.1. پارامترهای سختی تک تک عضوها را برای سازه آسیب دیده با استفاده از آنالیز حساسیت بدست می آوریم. 2.نمودار تابع احتمال {(P{(K)(u)-(K)(d≥α(K)(u به ازای خرابی های مختلف رسم می کنیم.3.نمودار مشتق (تابع احتمال {(P{(K)(u)-(K)(d≥α(K)(u به ازای خرابی های مختلف رسم می کنیم.4.بالاترین نقطه از مشتق تابع احتمال برابر است با درصد خرابی مورد نظر در سازه. در ضمن خرابی به صورت کاهش در مدول الاستیسیته لحاظ شده است و جهت بررسی کارایی روش پیشنهادی و عملکرد مناسب آن مثال های عددی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

عیب یابی سازه ، عدم قطعیت ، احتمال ، آنالیز حساسیت