توزیع خودروی شهری باتوجه به آلودگی هوا(مطالعه موردی شهرتهران)

شهر تهران درسالهای اخیرهمواره باآلودگی هوای آلودگی هوای شهری کشورهای درحال توسعه همواره یکی ازمباحث مهم است. افزایش بی رویه جمعی شهری وبه تبع آن، افزایش سفرهای روزانه شهری، عدم کفایت وسایل نقلیه عمومی واستفاده بیشتر مردم این شهرها ازوسایل نقلیه شخصی، باعث ایجاد آلاینده ها دراین شهرها شده است. شهرتهران دارای جمعیت 4/8 میلیون نفر درسال 1391- 4/17 میلیون سفرروزانه راتجربه کرده است که ازاین میزان درساعات اوج ترافیک ، 3/5 درصد سهم اتوبوسرانی بوده است. برای رسیدن به یک تراز مناسب درکیفیت هوای شهری دسترسی به سهم خودروهای مختلف یکی از پرسش های اساسی می باشد.شهرتهران باتوجه به برنامه توسعه خوددرسال های اخیر به علت کم توجهی به بحث حمل ونقل به شدت یا معظل ترافیک روبه روست. حجم بالای ترددشهری با وسایل نقلیه شخصی وعدما اقبال عمومی از وسایل حمل ونقل عمومی باعث افزایش آلاینده های هوامی شود. برای شهری تظیرتهران تعریف سبدخودروی شهری برای رسیدن به یک آلایندگی خاص به منظوردستیابی به کیفیت هوای مطلوب ، وکاهش انتشار آلاینده هاوگازهای گلخانه ای ناشی از منابع متحرک، برای برنامه توسعه پایدارشهری امری ضروری است.دراین تحقیق ابتداباتوجه به نرم افزار کوپرت میزان انتشار آلاینده ها درسال های 91محاسبه شد. میزان آلاینده مونوکسید کربن درسال 91 درصورت بکارگیری الگوی توزیع ارائه شده توسط شرکت بهینه سازی مصرف سوخت ، دراین مقاله 98/22 درصدکاهش یافته است.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، توزیع ، سبد سوختف کوپرت ، منابع متحرک